Volvo S80 II to ciekawa alternatywa dla niemieckich luksusowych limuzyn segmentu E, które są znacznie droższe od szwedzkiego odpowiednika. Wzięliśmy go pod lupę i sprawdziliśmy jak wypada na tle innych aut w swojej klasie. Czy atrakcyjniejsza cena oznacza gorszą jakość?
Sylwetka modelu
Volvo S80 II generacji zadebiutowało na rynku w 2006 roku.
W latach 2009-2011 konstrukcja została dwukrotnie poddana modernizacjom. Zmieniono wówczas logo na atrapie chłodnicy, kierownicę oraz ekran nawigacji. We wnętrzu poprawiono nieco jakość materiałów, a oprócz tego ofertę silnikową uzupełniono o nowe jednostki D5 (z większą mocą) oraz o oszczędne 1.6D. W roku 2013 auto przeszło trzeci lifting. Tym razem zmiany były poważniejsze. Samochód otrzymał nowe zderzaki, reflektory, tylne lampy, inne zewnętrzne boczne lusterka oraz przemodelowaną atrapę chłodnicy. Pojawiło się też kilka zmian we wnętrzu, w tym nowe zegary. Auto zostało wycofane z produkcji w 2016 roku, wtedy też w salonach pojawił się jego następca S90.
Na polskim rynku aut używanych jest niecałe 200 sztuk tego modelu. Zaledwie 60 z nich pochodzi od polskich dealerów. Reszta to samochody z importu. Znalezienie zadbanej sztuki nie będzie łatwe. Choć w przypadku niemieckich konkurentów jest jeszcze trudniej. Najtańsze egzemplarze Volvo S80 II można kupić już za niecałe 20 tys. zł. Takich aut jest zaledwie kilka. Albo mają za sobą wypadek, albo kierownicę po drugiej stronie i niewiadomą przeszłość serwisową. Ceny sztuk z polskiego salonu zaczynają się od 27-30 tys. zł i naszym zdaniem to właśnie takie pieniądze trzeba przygotować na zakup tego modelu. Wybór auta poniżej tego poziomu to spore ryzyko. Z kolei najdroższe sztuki wyceniono na około 130 tys. zł.
Stylistyka i wersje nadwoziowe
Kiedy debiutowało Volvo S80 II wyróżniało się nowoczesną stylizacją. Ale jako, że było produkowane przez dekadę, w ostatnich widać było już ,,ząb czasu”, który nadgryzł tę konstrukcję. Szczególnie na tle konkurencji. Cechy wyróżniające ten model to przede wszystkich atrapa chłodnicy z dużym logo, charakterystyczne dla szwedzkiej marki reflektory i tylne światła ze schodkiem. Bogatsze odmiany przyozdobiono dodatkowymi chromowanymi listwami. Bagażnik ma tutaj pojemność 480 l.
Wnętrze
Jakość materiałów użytych do wykończenia wnętrza jest na przyzwoitym poziomie, ale niektórym elementom daleko do standardów znanych z innych aut klasy premium. Zastrzeżenia można mieć jeszcze do spasowania, z czasem deska rozdzielacza zaczyna trzeszczeć na wybojach czy przy zmianach temperatur (szczególnie w egzemplarzach sprzed modernizacji). Zarówno z przodu jak i z tyłu miejsca nie brakuje, nie można narzekać też na fotele w S80, bo pomimo braku regulacji zagłówków pasują idealnie niemal do osób o każdym wzroście. Obsługa urządzeń pokładowych jest intuicyjna, a duże przyciski można włączać nawet w zimowych rękawicach narciarskich.
Wersje silnikowe
Na rynku aut używanych dominują wersje benzynowe, jest ich około 60 egzemplarzy. Zaledwie 10 z nich ma instalację gazową. Samochody z silnikami wysokoprężnymi to ponad 130 sztuk. Dostępne są zarówno egzemplarze, których przebieg nie zdążył przekroczyć nawet tys. km, ale są i takie, gdzie sięga on ponad 380 tys. km.
Silniki benzynowe
Silniki benzynowe w Volvo S80 można podzielić na kilka grup Pierwsza z nich to motory 4-cylindrowe. Bazowa wersja została oznaczona jako 2.0, ma 2-litrowy silnik o mocy 145 KM i rozpędza auto do ,,setki’’ w 10,9 s. W limuzynie tej klasy przydało by się znacznie więcej mocy. Dlatego lepszym wyborem jest 203-konna odmiana 2.0 T (w tym przypadku 100 km/h pojawia się na prędkościomierzu po 7,9 s) oraz wprowadzona później wersja T4 również z 2-litrową jednostką turbodoładowaną, ale o mocy 180 KM. T4 osiąga ,,setkę’’ w 8,5 s. Najszybszą odmianą 2-litrowego doładowanego silnika jest T5 o mocy 240 KM. S80 z takim źródłem napędu katapultuje się do 100 km/h w 7,5 s. Do jednostek 4-cylindrowych nie mamy poważnych zastrzeżeń.
Druga grupa to motory 5-cylindrowe, właściwie motor, bo jest tylko jeden. Ma oznaczenie 2.5 T, turbodoładowanie i generuje moc 200 lub 230 KM. Sprint do ,,setki’’ auta z takim silnikiem trwa od 7,3 do 7,7 s w zależności od mocy. Przed zakupem warto zwrócić uwagę na wycieki oleju.
Alternatywą dla turbodoładowanych motorów 5-cylindrowych są rzędowe silniki z 6 cylindrami. Bazowa odmiana to 3.2, czyli 3,2-litrowa jednostka o mocy 238 KM. Niestety sprint do 100 km/h wypada nieco gorzej niż w 230-konnej wersji 2.5 T, bo trwa on 7,9 s. Kupując tę odmianę trzeba też skontrolować czy nie zaczyna już hałasować łańcuch rozrządu. Jedną z najciekawszych propozycji w gamie silników benzynowych jest odmiana T6 z 3-litrowy turbodoładowanym motorem o mocy od 285 do 304 KM. Dzięki temu S80 katapultuje się do ,,setki’’ w 6,7-6,9 s.
Prawdziwym rarytasem jest jednak V8 o pojemności 4,4 l, które generuje moc 315 KM. Sprint do 100 km/h w porównaniu z T6 nie jest powalający, bo trwa zaledwie o 0,2 s lepiej niż w odmianie 304-konnej, czyli 6,5 s. Jednak motor ten ma jeszcze lepszą elastyczność przy wyższych prędkościach, a poza tym ma głośny rasowy dźwięk. W przyszłości S80 z V8 prawdopodobnie przejdzie do historii jako ostatnie Volvo z motorem 8-cylindrowym. Wybierając topowy silnik podobnie jak w przypadku wersji 3.2 radzimy posłuchać łańcucha rozrządu.
Silniki Diesla
Bazowy silnik wysokoprężny ma symboliczną pojemności 1,6 l i dostępny jest w wersjach 1.6D DRIVe o mocy 109 lub 114 KM. Sprint S80 z takim motorem to w zależności od mocy 11,5-12,4 s. Jest zdecydowanie za słaby to tego auta podobnie jak 4-cylindrowa 136-konna wersja 2.0D, która rozpędza szwedzką limuzynę do 100 km/h w 10,7 s.
Spośród odmian 4-cylindrowych zdecydowanie najlepszą będzie D4 o mocy 181 KM. W tym przypadku sprint do ,,setki’’ trwa 8,4 s, czyli już całkiem dobrze. Wymienione wyżej jednostki to konstrukcje znane również jako 1.6 HDI i 2.0 HDI, co do ich trwałości nie mamy poważny zastrzeżeń. To udane i dość niezawodne silnik.
W latach 2010-2012 w ofercie pojawiły się nowe jednostki 2-litrowe, ale 5-cylindrowe skonstruowane przez Volvo. Dostępne są w odmiana D3 i D4 i generują moc 136 lub 163 KM. Sprint do 100 km/h takich wersji to 8,4-10,7 s. To dość nowe jednostki, ale póki co użytkownicy nie skarżą się na ich poważne usterki.
Najlepiej w tak ciężkim aucie sprawdzają się jednak silniki 5-cylindrowe, ale o pojemności 2.4 l. Oferowane są jako 2.4D lub D5 w następujących wariantach mocy: 163, 175, 185, 205 i 215 KM. Topowa odmiana ma podwójne doładowanie. S80 z taką jednostką rozpędza się do ,,setki’’ w 7,6-9,5 s. Ze względu na niewielkie różnice w zużyciu paliwa nie warto wybierać wersji 163- i 175-konnej, ale mocniejsze.
Niezależnie od wybranego silnika radzimy przed zakupem zwrócić uwagę na zużycie sprzęgła z kołem zamachowym (w przypadku skrzyni manualnej) oraz na poziom zapełnienia filtra cząstek stałych. Warto sprawdzić też w jakim stanie są wtryskiwacze i turbosprężarka, to elementy, które mogą zawieść w każdym współczesnym dieslu. Dokonanie wszystkich tych czynności kontrolnych radzimy zlecić mechanikowi.
Układ kierowniczy, układ zawieszenia, układ hamulcowy
Zawieszenie w Volvo S80 II zestrojono typowo komfortowo, ale też na tyle, żeby samochód prowadzi się w miarę pewnie podczas pokonywania zakrętów. Sportowe zapędy kierowcy oprócz charakterystyki zawieszenie studzi jeszcze układ kierowniczy, który działa z lekkim opóźnieniem. To typowe dla modeli tej marki, ale kierowcom lubiącym spokojną, komfortową jazdę nie powinno to przeszkadzać. W przedniej części zawieszenia zastosowano kolumny MacPhersona, w tej klasie to rzadkość. Większości konkurentów z przodu ma układ wielowahaczowy, ale rozwiązanie zastosowane w Volvo, będzie znacznie tańsze przy ewentualnych naprawach. Z tyłu jest za to układ niezależnych wahaczy.
Samochód standardowo wyposażony jest w napęd na przednie koła, bogatsze odmiany mają napęd na 4 koła. To mechanizm ze sprzęgłem Haldex, gdzie moment obrotowy przekazywany jest na przednie koła, a oś tylna dołączana jest w razie uślizgu. Część konkurentów (jak Mercedes i Audi) ma napęd stały.
Warianty wyposażenia
Volvo S80 II jest dostępne między innymi w następujących wersjach: Kinetic, Momentum, Summum, Executive, Polestar. Na liście wyposażenia znajdują się następujące opcje: elektrycznie składane lusterka, automatyczna 2-strefowa klimatyzacja, aktywny tempomat, system aktywnych zagłówków ograniczający urazy kręgosłupa pasażerów, monitorowanie martwego pola, zawieszenie o zmiennej charakterystyce tłumienia, nawigacja, podgrzewana przednia szyba, skórzana tapicerka, komputer pokładowy, czujniki parkowania, system głośnomówiący łączący się z telefonem przez Bluetooth, czujniki deszczu oraz zmierzchu, poduszka powietrzna chroniąca kolana kierowcy, masaż fotela kierowcy i wiele innych opcji.
Najczęstsze usterki
Największą bolączką Volvo S80 II jest automatyczna skrzynia biegów i to niezależnie od tego z jakim silnikiem jest skonfigurowana. W wielu egzemplarzach nie wytrzymuje nawet 200 tys. km. Jeśli podczas zmiany biegów szarpie, to prawdopodobnie wymaga już naprawy. Koszt remontu to w zależności od zaawansowania awarii od 5 tys. do 10 tys. zł. Decydując się na egzemplarza z napędem na 4 koła, trzeba liczyć się również z możliwością uszkodzenia sprzęgła Haldex. Jego wymiana to kolejne kilka tys. zł.
Użytkownicy szwedzkiego auta skarżą się jeszcze na nietrwały kompresor klimatyzacji i pękającą skórzaną tapicerkę. Spotykane są też problemy z modułem ABS oraz przypadki uszkodzenia przekładni kierowniczej.
Volvo S80 II nie było sprawdzane pod kątem niezawodności przez niemiecki instytut TÜV. Sprawdzano za to podobną konstrukcję V70 III w 2017 roku. W kategorii aut 2- i 3-letnich zajęła odległą 114. lokatę na 134 miejsca, to najgorszy wynik w klasie. Najlepiej w segmencie E wypadło Audi A6 (13.).
Bezpieczeństwo
Co ciekawe, Volvo S80 II nie brało udziału w testach zderzeniowych Euro NCAP. W 2007 roku przetestowano jednak bliźniaczą konstrukcję V70 III. Ogólny wynik tego modelu to 5 na 5 gwiazdek. Za ochronę osób dorosłych auto otrzymało notę 5 na 5 gwiazdek, a za ochronę pieszych 2 na 4, a poziom bezpieczeństwa dzieci został oceniony na 4/5 gwiazdek.
Konkurenci
Volvo S80 II konkuruje między innymi z Audi A6 C6. Niemiecka konstrukcja może pochwalić się bogatym wyposażeniem, szeroką ofertą wersji silnikowych – zarówno jednostek wysokoprężnych jak i benzynowych, a także rewelacyjnymi osiągami i niewielką utratą wartości. Audi ma jeszcze bardzo dobre zabezpieczenie antykorozyjne. Ogólna niezawodność konstrukcji stoi również na wysokim poziomie. Na bardzo dobrą ocenę zasługuje też jakość wykończenia wnętrza, zarówno jeżeli chodzi o materiały jak i ich spasowanie. Najbardziej godne uwagi są motory benzynowe z wtryskiem pośrednim, szczególnie V6 i V8 oraz jednostki wysokoprężne po liftingu. Kolejna mocna strona A6 C6 to stały napęd na 4 koła z mechanizmem różnicowym Torsen. Uwagi można mieć natomiast do trwałości łańcuchów rozrządu i to zarówno w jednostkach benzynowych V6 jak i w dieslach V6 oraz do wysokiej awaryjności jednostki 2.0 TDI z pompowtryskiwaczami. Trwałością nie mogą pochwalić się też skrzynie biegów, szczególnie bezstopniowe automaty Multitronic. Dla niektórych wadą będzie jeszcze zbyt stonowany design.
Ciekawym rywalem Volvo jest jeszcze BMW Serii 5 E60. To samochód o zupełnie inne charakterystyce, tutaj od komfortu dla producenta ważniejsze były sportowe doznania z jazdy. W przeciwieństwie do Audi bawarski konkurent ma znacznie odważniejszą stylizację. Auto trzeba pochwalić za niezawodne 3-litrowe silniki wysokoprężne i benzynowe z początku produkcji oraz za trwałe jednostki V8. Mankamenty tego modelu to przede wszystkim awaryjne skrzynie automatyczne, napęd xDrvie oraz 2-litrowe diesle oraz większości jednostek 6-cylindrowych zasilanych benzyną. Kolejna wada to spory problem ze znalezieniem zadbanego egzemplarza. Na rynku aż roi się od zaniedbanych sztuk po wypadkach.
Podsumowanie
Volvo S80 II to samochód reprezentujący segment E. Jego mocne strony to dobre wyciszenie, komfortowo zestrojone zawieszenie, bogate wyposażenie, ciekawy oryginalny design, bardzo wygodne fotele, przestronne wnętrze, doskonałe zabezpieczenie przed korozją, a także niezawodne silniki (zarówno benzynowe jak i wysokoprężne). Wady szwedzkiej konstrukcji to przede wszystkim awaryjne skrzynie automatyczne i napęd na 4 koła. Przeciętna jakość spasowania elementów we wnętrzu i niektórych materiałów użytych do jego wykończenia (pękająca skóra na fotelach). Dotyczy to głównie aut sprzed modernizacji. Mankamentem S80 jest również trochę uboższa oferta silników w porównaniu do niemieckich konkurentów – najbardziej brakuje 6-cylindrowych diesli.
Z silników benzynowych szczególnie polecamy jednostki 5-cylindrowe i 6-cylindrową 3-litrową turbodoładowaną odmianę T6. Decydując się na wersje 3.2 i V8 przed zakupem trzeba osłuchać łańcuch rozrządu. W przypadku wyboru motoru wysokoprężnego możemy polecić każdą wersję, z wyjątkiem 1.6D, ale tylko ze względu na zbyt słabą dynamikę. Najbardziej godne uwagi są odmiany 5-cylindrowe 2.4D oraz D5.
Ceny najtańszych sztuk Volvo S80 II zaczynają się od ok 25 tys. zł. Niestety nie ma co liczyć na zadbany egzemplarz za takie pieniądze. Są to ,,angliki’’, auta po wypadkach lub z niejasną historią serwisową. Na zadbaną sztukę trzeba przeznaczyć co najmniej 30 tys. zł, ale najdroższe egzemplarze z końca produkcji potrafią kosztować nawet ponad 100 tys. zł. Za taką kwotę można już przebierać w bardzo ciekawych ofertach z bogatym wyposażeniem i z topowymi jednostkami napędowymi.
