Volvo – modele i oznaczenia

Volvo to firma, które na stałe zapisała się w historii motoryzacji. Innowacyjne podejście do systemów zwiększających bezpieczeństwo, spójna stylizacja, legendarna jakość i…coś jeszcze. Nieoczywiste podejście do kwestii nazewnictwa modeli. Tak było przez dekady, ale w ostatnim czasie widać zmianę podejścia. Przedstawiciele szwedzkiej marki planują odejście od znanego od lat schematu, wprowadzając bardziej emocjonalne nazwy. Ale to przyszłość… A historia i teraźniejszość to takie modele, jak: 343, 780, C30 czy XC90.

Nazwy modeli samochodów oparte na kombinacji cyfr i liter z założenia miały być czytelne. Miały ułatwić nabywcy poruszanie się w gąszczu odmian silnikowych czy nadwoziowych. Miały też – i nadal mają – wskazywać na segment. Fani Volvo doskonale wiedzą, że przejrzyste reguły bywają jednocześnie niejasne. Enigmatyczne. Dlaczego jeszcze warto przybliżyć historię nazewnictwa stosowanego przez firmę z Göteborga? Choćby dlatego, że coraz więcej aut tej marki staje się poszukiwanymi klasykami. Kolejny powód to popularność nowszych modeli na rynku wtórnym.

Historyczne nazwy i modele Volvo

Początki Volvo sięgają lat 30. minionego wieku. Wtedy to debiutowało auto o niewiele mówiącej nazwie ÖV4. Schemat oparty na literach i cyfrach przetrwał do 1973 roku, kiedy z taśm produkcyjnych zjechało ostatnie Volvo P1800. Co ciekawe, powrócono do niego w 1995 roku, przedstawiając Volvo S40/V40, opracowane razem z Mitsubishi. 

Wróćmy do czasów powojennych, kiedy 1966 roku nastąpiła modyfikacja podejścia Szwedów do nazw – pojawiło się Volvo 140, będące następcą modelu… Amazon! Widać więc kolejne odejście od schematu. Co ciekawe, Volvo Amazon występowało też jako seria 120. Warto też wspomnieć o następnym wyjątku od nie do końca przejrzystej reguły. W 1953 roku debiutowało Volvo Duett, znane też jako PV445PH. O ile źródło nazwy Amazon jest oczywiste – nawiązanie do wojowniczego plemienia łuczniczek czy rzeki o największym przepływie wody na świecie, to skąd nazwa Duett? Okazało się, że w ten sposób chciano podkreślić uniwersalny charakter auta – dwufunkcyjny. Volvo Duet to było kombi z otwieraną na bok tylną klapą. Auto reklamowano jako przyjazne rodzinom i rzemieślnikom – jak dziś choćby kombivany.

Królestwo liczb wg Volvo

Przypomnijmy, że w 1966 roku nastąpiła „liczbowa” era w nazewnictwie Volvo. Przez trzy dekady zaprezentowano sporo modeli, także przy współpracy z innymi producentami. Jak rozszyfrować nazwy Volvo produkowanych do połowy lat 90. XX wieku? Poniższa lista pozwoli zagłębić się w temat:

• Volvo 66 – kompaktowy model wytwarzany w latach 1975-1980 przy współpracy z holenderskim DAF-em.
• Volvo serii 120 (121, 121, 123), wytwarzane w trzech wersjach nadwoziowych (sedan 2- i 4-drzwiowy raz kombi), zaliczane do segmentu D (produkcja 1957-1970).
• Volvo serii 140 (142, 144 i 145, gdzie liczba ostatnia cyfra oznaczała liczbę drzwi, czyli 142 to 2-drzrwiowy sedan, a 145 to 5-drzwiowe kombi); produkcja w latach 1966-1974.
• Volvo 164 – bardziej luksusowa odmiana serii 140, dostępna z silnikiem 6-cylindrowym i tylko jako 4-drzwiowy sedan; auto wytwarzane w latach 1968-1975 klasyfikowano segment wyżej niż serię 140 (do E).
• Volvo serii 200 – cztery wersje nadwozia (sedan 2- lub 4-drzwiowy, coupe, 5-drzwiowe kombi). Następcę serii 140 i 164 oznaczano jako: 240, 242, 244, 245, 260, 262, 264 i 265. Na szczycie gamy Volvo 262C, czyli stylowe coupe, które w latach 1978-1981 montowano we włoskich zakładach Bertone.
• Volvo serii 300 – auto uważane za jedno z mniej udanych w historii marki dostępne było jako hatchback (3 lub 5 drzwi) i sedan (4-drzwiowy) w ofercie było do 1991 roku (od 1975). 340, 343, 345 i 360 przez fanów marki nie są uważane za pełnoprawne Volvo, bowiem tak naprawdę to konstrukcja DAF-a, zaadaptowana na potrzeby szwedzkiej firmy.
• Volvo serii 400 – sukcesor niechlubnej serii 300, dostępny jako 440 (5-drzwiowy liftback), 460 (4-drzwiowy sedan) i 480 (3-drzwiowe kombi-coupe). 440 i 460 wytwarzano w latach 1988-1996, natomiast 480 od 1986 do 1995 r.).
• Volvo serii 700 – następca serii 200, oferowany w trzech wersjach nadwoziowych (jako 740 i 760 4-drzwiowy sedan lub 5-drzwiowe kombi oraz 780, czyli coupe). Produkcja w latach 1984-1992 (780 montowano we Włoszech w latach 1985-1990).
• Volvo 850 – auto dostępne jako kombi i sedan, zadebiutowało w 1991 roku (kombi w 1993), wytwarzano do 1996 roku. Chociaż samochód uznawany był jako następca serii 700 (właściwie 740), to był krótszy od poprzednika i miał od niego mniejszy rozstaw osi. W motoryzacyjnej prasie z lat 90. często klasyfikowano Volvo 850 jako model pomiędzy segmentami D i E.
• Volvo serii 900 – następcę serii 700 wytwarzano w latach 1990-1998. Konstrukcyjnie 940 i 960 było mocno spokrewnione z poprzednikiem. Dwie wersje nadwozia (kombi i sedan).

Powrót do korzeni

W ostatniej dekadzie XX w. Volvo wróciło do nazewnictwa łączącego litery i cyfry. Do dziś, czyli do 2023 roku, to reguła. Reguła, jak przystało na Volvo, nie zawsze oczywista. Jednak tutaj widać znacznie więcej konsekwencji. O ile podczas tworzenia poprzedniej listy posłużyliśmy się metodą od najmniejszego do najwyższego numeru, to tutaj będzie obowiązywać chronologia. Brak analogii? Owszem, ale przecież to artykuł o nie zawsze spójnym nazewnictwie stosowanym przez Volvo. 

• Volvo S40/V40 – I generacja wytwarzana była przy współpracy z Mitsubishi (bliźniaczy model – Carisma) w latach 1995-2004, II odsłona 2004-2012. V40 to 4-drzwiowy sedan, V40 – 5-drzwiowe kombi. Kompakt od Volvo formalnie zastępował serię 400.
• Volvo S70/V70 – I generacja kombi (V70) i sedana (S70) w rzeczywistości była modelem 850 po gruntownym liftingu, w produkcji w latach 1996-2000. II generacja wytwarzana była w latach 2000-2007 i powstała na nowej płycie podłogowej P2, wspólnej nie tylko dla Volvo S80, ale też dla S60 (tu zmodyfikowano płytę, m.in. zmniejszając rozstaw osi). III odsłona V70 dostępna jako kombi (rolę sedana pełniło bliźniacze S80 II) zjeżdżała z taśm produkcyjnych od 2007 do 2016 roku.
• Volvo S80 – I odmianę oferowano w latach 1998-2006, II od 2006 do 2016 roku. Obie generacje dostępne tylko jako sedan. W przeciwieństwie do 850 czy V70 Volvo S80 I serii było pełnoprawnym (pełnowymiarowym) przedstawicielem segmentu E.
• Volvo S90/V90 – w latach 1996-1998 w nomenklaturze szwedzkiej marki nazwy te oznaczały Volvo 960 po liftingu. Pod koniec 2015 roku przywrócono je, przedstawiając limuzynę i kombi klasy wyższej średniej (segmentu E). W Europie w produkcji w latach 2016-2017, dłużej w Chinach. 
• Volvo C70 – usportowione auto dostępne jako coupe lub kabriolet. I generacja w produkcji w latach 1997-2005 (bliskie pokrewieństwo z S70/V70 z tamtego okresu), II odsłona pojawiła się na rynku w 2005 (wytwarzano ją do 2013); tym razem pokrewieństwo z Volvo C30, V40 i C50.
• Volvo V50 – dostępne tylko jako kombi auto kompaktowe, spokrewnione z Mazdą 3 i Fordem Focusem. Produkcja w latach 2004-2012. Ten samochód zastępował w gamie V40 I generacji.
• Volvo C30 – 3-drzwiowy hatchback mocno inspirowany modelem 480; zaliczane do segmentu C auto zjeżdżało z taśm produkcyjnych w latach 2006-2012. Konstrukcyjne pokrewieństwo z innymi kompaktowymi Volvo oraz Fordem Focusem i Mazdą 3.
  

Era SUV-ów i crossoverów od Volvo

Ostatnie dwie czy nawet trzy dekady to zauważalny wzrost popularności SUV-ów i crossoverów. Volvo przez lata nie oferowało aut tego typu, jako uniwersalne traktując kombi. Ale przyszedł czas, kiedy pojawił się pierwszy SUV szwedzkiej marki. Przy okazji nieco zmodyfikowano podejście do nazewnictwa gamy modelowej – tym razem widać spójność i nawiązanie do koncepcji pozwalającej szybko zidentyfikować rodzaj nadwozia (wcześniej V oznaczało kombi, S odmiany sedan, teraz XC to SUV). 

• Volvo XC40 – samochód klasyfikowany jako kompaktowy SUV. W produkcji od 2017 roku. Auto zbudowane na nowej wspólnej płycie podłogowej z jednym z modeli Geely (chińska marka jest głównym udziałowcem Volvo od 2010 roku). Napęd tylko na przód (brak nawet w opcji odmiany z napędem na obie osie).
• Volvo XC60 – SUV klasy średniej. I generacja w produkcji w latach 2008-2017, II od 2017. W obu dostępne zarówno napęd na przód, jak i na cztery koła.
• Volvo XC90 – SUV segmentu E. I odsłona wytwarzana była w latach 2002-2016, II od 2014. W obu generacjach stosowano napęd przedni lub na dwie osie. Co ciekawe, bezpośredni następca dostępny  tylko z napędem elektrycznym (EX90).

Elektryfikacja wg Volvo

Volvo w 2024 roku ma zaprzestać produkcji aut z silnikami wysokoprężnymi. Mają, właściwie już są, być zastępowane przez benzynowe hybrydy (także plug-in). Co więcej – w roku 2035 w ofercie mają być tylko elektryczne Volvo. Warto więc przybliżyć nazewnictwo hybrydowych i elektrycznych modeli.

• Volvo EX30 Recharge – elektryczny pojazd klasyfikowany jako subkompaktowy SUV (miejski SUV), obecnie dostępny tylko  z napędem RWD, w planach także AWD. Debiut rynkowy w 2023 roku.
• Volvo XC40 Recharge – elektryczny SUV klasy kompaktowej, napęd na cztery koła lub na tył (RWD). Rynkowy debiut w roku 2020.
• Volvo C40 Recharge – elektryczny SUV w stylu coupe, zaliczany do klasy kompaktowej. Dzieli wiele elementów XC40 Recharge. Produkcja od 2022 roku, napęd na tył lub na cztery koła. 
• Volvo EX90 – SUV (elektryczny) segmentu E, który zadebiutował w 2023 roku. 7 miejsc, napęd na cztery koła. Niewykluczone, że z czasem pojawi się wersja z napędem tylko na jedną oś (na tył). 

Co ciekawe, samochody hybrydowe Volvo (poza odmianami mild-hybrid) także nazywane są Recharge (np. Volvo XC90 Recharge). Zatem może to  być mylące, ale znając historię nazewnictwa Volvo, nie powinno to dziwić. Zatem Volvo Recharge obecnie oznacza zarówno auta w pełni elektryczne, jak i modele z spalinowe z dodatkowym silnikiem elektrycznym, który można ładować z gniazdka. Natomiast pojazdy z miękką hybrydą (mild-hybrid), których nie można doładować z sieci energetycznej, nie mają dodatkowych oznaczeń. 

Chaos, w którym można się odnaleźć

Nieoczywista spójność w nazewnictwie to poniekąd dziedzictwo Volvo. Jak zapowiadają przedstawicielem producenta, w przyszłości dominować będą nazwy bardziej emocjonalne. Ale dziś jeszcze tak nie jest. Na koniec warto jeszcze dodać o odmianach Cross Country, które wskazują na odmiany kombi lepiej od standardowych przystosowane do jazdy po gorszych drogach. Jest też gama Polestar, czyli sportowe odmiany Volvo (jak np. AMG u Mercedesa czy Abarth u Fiata). Trzeba dodać, że od 2017 roku Polestar funkcjonuje jako osobny byt (tu analogia do marki Cupra, która wyewoluowała z Seata).

Czy „nieszablonowe” podejście do nazewnictwa ma przełożenie na rynek? Wydaje się, że nie ma znaczenia. Volvo to marka o ustalonej renomie, nie tylko podążająca za motoryzacyjnymi trendami, ale też tworząca kolejne. Brak spójności w nazewnictwie może być mylący na rynku wtórnym, kiedy po samej nazwie nie jest łatwo określić rodzaju napędu, nadwozia czy silnika. Ale dla osób kupujących nowe auta nie ma to większego znaczenia. Ważne, że znaczek Volvo nadal oznacza jakość premium i wysoki poziom bezpieczeństwa.