Mercedes Klasy A W169 to kontynuacja pomysłu zapoczątkowanego w poprzedniej generacji. Przy okazji projektowania starszego modelu Niemcy zaliczyli kilka spektakularnych wpadek, jednak tutaj wiele poprawiono. Ale czy aby na pewno? Jak sprawuje się niemiecki minivan po prawie 14 latach od premiery?
Sylwetka modelu
Samochód zadebiutował na rynku w 2004 roku zastępując poprzednią generacją W168. W roku 2005 w salonach Mercedesa pojawiła się wydłużona wersja auta, ale była oferowana już jako odrębny model – Klasa B. Pomimo wielu cech wspólnych w gruncie rzeczy to zupełnie inne auto. Rok 2008, to czas, w którym samochód przeszedł modernizację. Przemodelowano między innymi reflektory, tylne lampy, zderzaki, atrapę chłodnicy, a oprócz tego pojawiło się kilka drobnych modyfikacji we wnętrzu.
Auto było produkowane do 2012 roku, kiedy na rynku pojawiła jego kolejna generacja. Co ciekawe, nowy model nie jest już mieszanką minivana i hatchbacka, a typowym kompaktowym hatchbackiem. Samochód produkowano w dwóch fabrykach, w Niemczech oraz w Tajlandii. Obecnie funkcję małego auta rodzinnego w ofercie Mercedesa pełni nieco większy model – Klasa B W 246.
4 grudnia 2017 roku na największym portalu aukcyjnym w Polsce wystawiono około 560 sztuk Mercedesa Klasy A W169. Zalewie 60 z nich pochodzi z polskich salonów, reszta egzemplarzy to samochody sprowadzone. Najtańsze auta są oferowane na internetowych aukcjach już za niecałe 4 tys. zł. Niestety wymagają napraw blacharskich oraz mechanicznych. Na zadbany egzemplarza wato przeznaczyć co najmniej 15 tys. zł. Kupowanie tańszych samochodów to duże ryzyko. Najdroższe bogato wyposażone sztuki to wydatek nawet około 35 tys. Zazwyczaj są to dobrze utrzymane wozy z niewielkimi przebiegami i z najmocniejszymi silnikami.
Stylistyka i wersje nadwoziowe
Sylwetka Mercedesa Klasy A W168 była na swój sposób przełomowa i rewolucyjna. Analizując design kolejnej generacji auta W169 mamy do czynienia już tylko z ewolucją poprzednika. Samochód wygląda ciekawie, jest spójny stylistycznie, ale jego design nie budzi już takich emocji. Cechy charakterystyczne jego sylwetki to między innymi, długa opadająca pod dużym kątem maska, a także podłużny nisko umieszczony ,,grill’’ ze szerokimi reflektorami. W oczy ,,rzucają się” jeszcze specyficzny kształt szyb na słupach C oraz masywna tylna klapa z pionowymi tylnymi lampami.
Wnętrze
Wnętrze małego Mercedesa jest całkiem przestronne, oczywiście przestronne jak na małego minivana. Trzeba jednak pamiętać o tym, że odbywa się to kosztem mniejszej komory silnika i znacznie trudniejszego dostępu do osprzętu jednostki napędowej i innych podzespołów. Fotele zarówno z przodu jak i z tyłu są wygodne i zapewniają dość dobre trzymanie boczne. Materiały użyte do wykończenia wnętrza są całkiem przyzwoite, ale ich spasowanie z czasem łapie luzy. W egzemplarzach z większymi przebiegami deska rozdzielcza może już wydawać z siebie nieprzyjemne dźwięki.
Auto było oferowane w wersji 3- oraz 5-drzwiowej. Bagażnik niezależnie od ilości drzwi ma dość sporą jak na ten segment pojemności 435 l, a po złożeniu tylnej kanapy jego przestrzeń rośnie do 1995 l. Ma równomierne kształty, a dzięki temu, że siedziska są składane osobno i oparcia osobno powierzchnia podłogi jest niemal idealnie płaska. Auto ma też bardzo niski próg załadunku, dzięki czemu łatwo wsuwa się do bagażnika ciężkie przedmioty. To bardzo ważne w przypadku minivanów.
Wersje silnikowe
Na rynku aut używanych dominują wersje wysokoprężne, jest ich około 500 egzemplarzy. Samochody z silnikami benzynowymi stanowią 250 sztuk. Z kolei aut z zamontowaną instalacją gazową jest zaledwie 10. 70 samochodów z dostępnych w ogłoszeniach egzemplarzy Mercedesa Klasy A W169 jest wyposażonych w zautomatyzowaną bezstopniową skrzynię biegów CVT, reszta ma przekładnię manualną.
Silniki benzynowe
Wybór silników benzynowych jest w Mercedesie Klasy A W168 dość spory. Wszystkie motory należą do grupy silników M 266. Co ciekawe podstawowa jednostka ma pojemność 1,5 l i generuje moc 95 KM, ale była oferowana pod trzema różnymi nazwami. Jako A 150, A 160 BlueEFFICIENCY oraz A 160. Te dwie pierwsze osiągają ,,setkę’’ w 12,6 s, a ta ostatnia robi to w 13,5 s. Niestety żadna z wspomnianych wersji nie zapewnia jednak wystarczającej dynamiki, zarówno do jazdy w ruchu miejskim jak i w trasie.
Zdecydowanie lepszym wyborem będzie silnik 1,7 l o mocy 116 KM. Z kolei ten był dostępny w następujących odmianach: A 170, A 180 BlueEFFICEINCY oraz A 180. W przypadku dwóch pierwszych samochód rozpędza się do 100 km/h w 10,9 s, a w tej mocniejszej robi to w 11,5 s. Decydując się na motor 1,7 l trzeba pochodzić się z trochę większym zużyciem paliwa, otrzymujemy za to znacznie lepszą dynamikę, choć nadal nie jest to poziom spotykany w mocniejszych wersjach.
Z punktu widzenia osiągów zdecydowanymi faworytami są silniki 2-litrowe. Słabsza jednostka to motor wolnossący generujący moc 136 KM i dostępny w odmianie A 200, która osiąga ,,setkę’’ w 9,8 s. Na szczycie oferty jest jeszcze 2-litrowa turbodoładowana jednostka o mocy 193 KM (wersja A 200 Turbo), która katapultuje niemieckiego minivana do 100 km/h w imponująco krótkim czasie 7,5 s. To osiągi na poziomie oferowanych w tamtych latach hothatchy. Są naprawdę imponujące.
Wszystkie oferowane w tym modelu jednostki benzynowe można uznać za trwałe, jednak dostęp do ich osprzętu jest na tyle utrudniony, że przy wykonywaniu większości nawet pozornie nieskomplikowanych czynności serwisowych trzeba opuszczać silnik ze skrzynią, a to generuje dodatkowe koszty. Niestety żaden z dostępnych w tym modelu motorów dobrze współpracują z gazem. Montując instalację LPG ryzykujemy, że dojdzie do uszkodzenia uszczelki pod głowicą.
Silniki Diesla
Wszystkie silniki wysokoprężne należą do grupy OM 640. Podstawowy wariant to A 160 CDI, ma motor o pojemności 2,0 l i generuje moc 82 KM. Samochód z taką jednostką rozpędza się do 100 km/h w 15,3, co ciekawe odmian A 160 BlueEFFICIENCY robi to w 15 s, pomimo niemal identycznych parametrów silnika. W ofercie dostępne są jeszcze dwie wersje 2-litrowej jednostki wysokoprężnej. Pośrednia to A 180 CDI, ma moc 109 KM i gwarantuje osiągi do ,,setki’’ na poziomie 10,8 s. W topowym dieslu A 200 CDI mamy do dyspozycji 140 KM. Samochód w takiej wersji osiąga prędkości 100 km/h w 9,5 s.
Zdecydowanie najbardziej polecamy tę najmocniejszą. Ma najlepsze osiągi, a zużywa nie tak duże ilości paliwa jak na motor 2-litrowy. Bazowa 82-konna zdecydowanie nie nadaje się do tego auta. Jednostki wysokoprężne również można uznać za udane, jednak z racji tego, że najstarsze egzemplarze samochodu mają już prawie 14 lat i spore przebiegi warto sprawdzić osprzęt. Istotne elementy to przede wszystkim wtryskiwacze, dwumasowe koło zamachowe (jeśli jest), turbosprężarka oraz filtr cząstek stałych (o ile nie został już usunięty lub o ile dany egzemplarz w ogóle go ma).
Układ kierowniczy, układ zawieszenia, układ hamulcowy
W przednim zawieszeniu Mercedesa Klasy A W168 zastosowano kolumny resorujące, a z tyłu belka skrętna. Jego nastawy zestrojono dość sztywno, ale bez zbędnej przesady. Samochód nie jest w końcu autem sportowym, a rodzinnym minivanem. Układ kierowniczy auta nie należy do najbardziej precyzyjnych, ale w krytycznych sytuacjach, kiedy trzeba nagle ominąć przeszkodę lub wykonać inny gwałtowny manewr okazuje się w zupełności wystarczający. Co bardzo ważne samochód nie jest już tak wywrotny jak poprzednik przed wprowadzeniem systemu ESP. To bardzo istotna informacja z punktu widzenia bezpieczeństwa. W przednim układzie hamulcowym zastosowano tarcze, a w tylnym również tarcze.
Samochód był oferowany w dwóch wersjach nadwozia, jako 3- lub 5-drzwiowy minivan. Wszystkie egzemplarze mają napęd na przednie koła, napęd 4×4 nie był oferowany w żadnej wersji, ale w segmencie B to prawdziwa rzadkość. Auto było oferowane z 5- oraz 6-biegową skrzynią ręczną lub z bezstopniową przekładnią CVT z 6 wirtualnymi przełożeniami. Ta ostatnia ma znaczący wpływ na charakterystykę pracy silnika. Kiedy dodajemy gazu wskazówka prędkościomierza zatrzymuje się na pewnej wartości, obroty silnika ,,stoją’’ w miejscy, ale auto przyspiesza. Towarzyszy temu nieprzyjemne buczenie, bo zwykle jest to średni przedział obrotów. Jest to szczególnie irytujące podczas jazdy w trasie, z pewnością nie wszystkim takie rozwiązanie przypadnie do gustu.
Warianty wyposażenia
Mercedes Klasy A W169 był oferowany w trzech wersjach wyposażenia, jako: Classic, Elegance oraz Avantgarde. Na liście opcji jest wiele ciekawych pozycji, w tym między innymi: ABS, ESP kontrola trakcji, system głośnomówiący Bluetooth, odtwarzacz CD i plików MP3 ze zmieniarką, automatyczna klimatyzacja, czujniki parkowania, elektrycznie otwierany panoramiczny szklany dach, półskórzana tapicerka, felgi ze stopów lekkich, czujniki deszczu oraz zmierzchu, chromowane listwy ozdobne, podgrzewane przednie fotele, wielofunkcyjna kierownica, tempomat, komputer pokładowy, system bezpiecznego mocowania fotelików dla dzieci Isofix, system Start/Stop oraz kilka innych gadżetów.
Najczęstsze usterki
Pierwsza generacja tego modelu cierpiała na problemy z korozją, niestety ta sama przypadłość trapi również drugą odsłonę Mercedesa Klasy A W169. Rdza najczęściej pojawia się na dolnych rantach drzwi, na błotnikach, klapie bagażnika oraz na masce. Na niektórych rynkach producent lakierował te elementy w ramach gwarancji, podwójna warstwa lakieru nie musi więc oznacza, że auto ma za sobą wypadek bądź stłuczkę. Warto jednak przed zakupem dokładnie obejrzeć karoserię oraz podwozie wybranego egzemplarza.
Problem ,,numer 2’’ w tym modelu to awaryjne elektryczne wspomaganie układu kierowniczego. Jeżeli podczas kręcenia kierownicą wspomaganie zmienia siłę, czyli raz można kręcił kierownicą lżej, a potem napotykamy opór to wyraźny znak, że problem jest na rzeczy. Zdarza się też tak, że luzy ,,łapie’’ również przekładnia kierownicza, wówczas koszty naprawy znacząco wzrastają.
Pisząc o istotnych mechanizmach warto wspomnieć również o awaryjnej zautomatyzowanej przekładni bezstopniowej CVT – Autotronic. Najczęściej uszkodzeniu ulega jej obudowa oraz elektrozawory. Użytkownicy niemieckiego minivana skarżą się jeszcze na problemy z elektroniką. Szwankuje moduł blokady kierownicy – typowa usterka wielu Mercedesów z tego okresu. Zawodne bywają również kluczyki, tak zwane ,,rybki’’, oświetlenie oraz urządzenia pokładowe – nie działają wyświetlacze.
Do wymienionych wyżej usterek trzeba ,,dorzucić’’ jeszcze jeden bardzo istotny mankament. Niefortunne zamocowanie silnika w ciasnej komorze. Do tego jednostka napędowa jest przesunięta do tyłu przez co wykonanie wszystkich czynności serwisowych bez opuszczania silnika jest znacznie utrudnione, a to generuje dodatkowe koszty, co w samochodzie segmentu B, który ma być mimo wszystko tani w eksploatacji jest bardzo niepożądane.
Jako, że cały napęd umieszczono w przedniej części auta, a tył samochodu jest dość lekki, przed zakupem warto zwrócić uwagę na podzespoły przedniego zawieszenia. Radzimy sprawdzić wahacze, sworznie oraz elementy metalowo-gumowe. Można sprawdzić też w jakim stanie są opony, szczególnie przednie. Jeśli są nierównomiernie zużyte to prawdopodobnie auto ma źle ustawioną geometrię, uszkodzone amortyzatory lub kilka elementów.
Według badań niezawodności niemieckiego instytutu TÜV przeprowadzonych w 2017 roku na autach 6- i 7-letnich, Mercedes Klasy A uplasował się w pierwszej połowie stawki, bo na 26. miejscu na 117 pozycji. Najlepszy wynik spośród samochodów o zbliżonej bryle i rozmiarach uzyskała Mazda 3, która uplasowała się na bardzo wysokim 1. miejscu. Najgorzej z podobnych samochodów wypadł Peugeot 207, który został sklasyfikowany dopiero na 105. pozycji.
Bezpieczeństwo
Mercedes Klasy A był testowany przez niezależny instytut Euro NCAP w roku 2004, ogólny wynik tego modelu to 5 na 5 gwiazdek. Za ochronę osób dorosłych samochód otrzymał notę 5 na 5 gwiazdek. Bezpieczeństwa dzieci oceniono na 4 na 5 gwiazdek, z kolei poziomy ochrony pieszych otrzymał notę 2 na 4 gwiazdki. Funkcjonowania obecnych w aucie systemów bezpieczeństwa jeszcze wtedy nie sprawdzano. Zmieniło się to przy okazji przeprowadzenia testów kolejnej generacji auta.
Konkurenci
Jednym z pośrednich konkurentów Mercedesa Klasy A W169 jest Volkswagen Polo IV. Mocne strony tego modelu to przede wszystkim rewelacyjne własności jezdne oraz wysoka jakość wykończenia wnętrza (niestety głównie egzemplarzy po modernizacji). Auto zapewnia też wysoki poziom niezawodności, oczywiście pod warunkiem, że zdecydujemy się na niezawodny silnik i trwałą skrzynię biegów. Istotną zaletą tego modelu są jeszcze niskie koszty eksploatacji (dostęp do silnika i ceny części wypadają znacznie korzystniej niż w przypadku Mercedesa).
Jego mankamenty to przede wszystkim ciasne wnętrze i mało wyrafinowany design. W tych dwóch kwestiach lepiej ,,prezentuje się’’ Klasa A. Gorzej wypadają też poszczególne jednostki benzynowe i wysokoprężne, nie wszystkie są tutaj niestety godne uwagi. Poza tym większość oferowanych na rynku egzemplarzy jest w bardzo słabej kondycji. Znalezienie zadbanej sztuki z pewnością nie będzie łatwym zadaniem.
Za pośredniego rywala Mercedesa Klasy A W168 można uznać również MINI II, drugą odsłonę auta skonstruowaną po przejęciu brytyjskiej marki przez koncern BMW. Cechy, za które warto pochwalić ten model to przede wszystkim unikatowy design. Tego auta nie da się pomylić z żadnym innymi i pomimo upływu lat nadal wygląda jak nowe. Mocnymi stronami MINI drugiej generacji są jeszcze bogate wyposażenie oraz ponadprzeciętne osiągi i rewelacyjne własności jezdne.
Zastrzeżenia można mieć za to do spasowania elementów we wnętrzu. O ile jakość użytych materiałów jest na dość wysokim poziomie, to ich dopasowanie mogłoby być bardziej precyzyjne. Decydując się na brytyjsko-niemieckiego hatchbacka trzeba pogodzić się też z bardzo ciasną kabiną. Na niekorzyść MINI II przemawiają również wysokie koszty zakupu i eksploatacji. Dostęp do silnika jest tutaj co prawda znacznie łatwiejszy niż w Mercedesie, ale ceny części są droższe niż w większości bardziej popularnych modeli segmentu B. Nie zapominajmy jednak o tym, że MINI to marka premium. Zastrzeżenia można mieć jeszcze do trwałości niektórych silników, a szczególnie motoru o pojemności 1,6 l z turbodoładowaniem.
Podsumowanie
Mercedes Klasy A W169 to samochód dla osób szukających małego minivana marki premium, które oczekują od samochodu przede wszystkim nowoczesnego designu, niewielkich gabarytów ułatwiających parkowanie oraz bogatego wyposażenia. Mocnymi stronami tego modelu są jeszcze dość niezawodne silniki, zarówno benzynowe jak i wysokoprężne. Godne pochwalenia jest również wnętrze auta, przede wszystkim ze względu na przestronność i bardzo pojemny bagażnik z niskim progiem załadunku. Samochód zapewnia też całkiem przyzwoite własności jezdne.
Główne wady tego modelu to przede wszystkim wysoka cena zakupu w stosunku do rocznika oraz utrudniony dostęp do osprzętu silnika. Ta ostatnia wada przekłada się w naturalny sposób na wyższe koszty napraw. Bo jeśli mechanik jest zmuszony na przykład przy wymianie nawet tak prozaicznych elementów jak rozrusznik czy alternator do opuszczenia zespołu napędowego (silnik oraz skrzyni) to musi włożyć w to więcej pracy. Drobne uwagi można mieć jeszcze do spasowania plastikowych elementów we wnętrzu, które z czasem zaczynają wydawać nieprzyjemne dźwięki. Zastrzeżenia mamy też do przekładni zautomatyzowanej CVT, która nie dość, że sprawia, że silnik pracuje głośno i nieprzyjemnie to na domiar złego jest bardzo awaryjna. Zdecydowanie lepiej wybrać skrzynię manualną.
Decydując się na silnik benzynowy według nas najlepszym wyborem będzie zakup motoru o mocy co najmniej 116 KM. To absolutna podstawa, szczególnie jeśli planujemy od czasu do czasu pojechać autem w trasę. Znacznie lepszą dynamikę zapewniają 2-litrowe jednostki – A 200 o mocy 136 KM oraz A 200 Turbo, która generuje potężną jak na ten segment moc 193 KM i zapewnia iście sportowe osiągi na poziomie 7,5 s do 100 km/h. Wybór będzie już tylko kwestią zasobności portfela i oczywiście zużycia paliwa, a to ostatnie w przypadku turbodoładowanej wersji nie będzie niskie. Nie bardzo da się też ,,poratować’’ montażem instalacji gazowej, bo żaden z dostępnych tutaj silników nie toleruje zasilania LPG. Może dojść nawet do uszkodzenia głowicy.
Wybierającym jednostkę wysokoprężną radzimy zdecydować się na na 109-konny wariant A 180 CDI lub zużywającą niewiele większe ilości paliwa odmianę A 200 CDI, która dysponuje mocą 140 KM. Nie warto wybierać wersji słabszych, bo nie dość, że spalają niewiele mniej to mają bardzo słabe przyspieszenie. Wyprzedzanie innych aut w trasie jest nie tyle nieprzyjemne, co po prostu niebezpieczne. Tego typu manewry trzeba planować z znacznym wyprzedzeniem, a i tak nie mamy pewności czy zdążymy.
Najtańsze sztuki Mercedesa Klasy A W169 są dostępne na internetowych portalach aukcyjnych już za niecałe 4 tys. złotych. Niestety zwykle to auta po wypadkach, które często mają jeszcze poważne wady mechaniczne np. nie można prawidłowo ustawić w nich geometrii kół (samochód podczas jazdy ściąga na jedną ze stron) lub ich silniki nie pracują prawidłowo. Takich egzemplarzy lepiej unikać. Na zakup sztuki w dobrej kondycji warto przeznaczyć co najmniej około 15 tys. zł. Te najbardziej zadbane potrafią kosztować nawet prawie 35 tys. zł. Warto zainteresować się nie tylko egzemplarzami z polskich salonów, ale i tymi z importu. Szczególnie ciekawie prezentują się auta ze Szwajcarii, które mają bogate wyposażenie. Zalecamy jednak dokładną weryfikację ich przeszłości. Wiele z nich ma za sobą większe lub mniejsze wypadki, bądź stłuczki.
