Mercedes W124 to samochód legenda, słynie z niezawodności, topornego i eleganckiego designu, a także z wzorowego komfortu. Jak wygląda eksploatacji niemieckiego auta po ponad 30 latach od premiery. Na co zwrócić uwagę przy jego zakupie?
Sylwetka modelu
Mercedes W124 zwany potocznie ,,baleronem’’ zadebiutował na rynku w 1984 roku zastępując popularną ,,beczkę’’ W123. Odmiana kombi oznaczona fabrycznym numerem S124 zagościła w salonach w 1985 roku. W roku 1987 na liście opcji pojawił się napęd na 4 koła (wersje 4Matic) oraz nowe nadwozie coupe – C124. Dwa lata później w 1989 roku samochód przeszedł modernizację, najbardziej widoczną zmiana są masywniejsze listwy na drzwiach i zderzakach. Rok 1991 to premiera kabrioleta A124, a w roku następnym samochód został poddany kolejnej modernizacji. W ramach, której między innymi zmieniono nazwę na Klasę E, samochód otrzymał też przemodelowane reflektory i zmieniona trapę chłodnicy. W odmianach sedan, coupe oraz w kabriolecie pojawiły się też nowe 2-kolorowe tylne lampy. Produkcję auta ostatecznie zakończono w 1997 roku.
Najtańsze egzemplarze Mercedesa W124 można kupić już za 2-5 tys. zł. Niestety większość z takich aut ma za sobą wypadki, niechlujnie wykonane naprawy, poważne usterki mechaniczne lub jest skorodowana i mocno zniszczona. Za około 6 tys. zł można już kupić egzemplarz w miarę przyzwoitym stanie, ale z mało dynamicznym silnikiem. Najciekawsze sztuki zaczynają się od około 20 tys. zł, a topowe auta z motorem V8 kosztują nawet ponad 100 tys. zł. Polecamy szczególnie zadbane egzemplarze z Japonii. Mają symboliczne przebiegi, nie widać na nich nawet śladu korozji, a ich wnętrza wyglądają jak nowe, są jednak dość drogie.
Stylistyka i wersje nadwoziowe
Za stylizację Mercedesa W124 odpowiada słynny włoski designer Bruno Sacco. Cechy charakteryzujące ten model to przede wszystkim prostota, stonowanie i elegancja. Najbardziej wyróżniające się elementy to masywna atrapa chłodnicy ze stojącym logo, prostokątne reflektory oraz wyoblenia ,,biegnące’’ od maski przez błotniki i drzwi, aż po klapę bagażnika. Już na pierwszy rzut oka widać też różnicę w kształcie lusterek, to od strony kierowcy jest prostokontne, a od pasażera kwadratowe. Bagażnik w sedanie ma 520 l, a w wersji kombi jego przestrzeń to 530-1824 l.
Wnętrze
Wnętrze samochody jest bardzo przestronne, ale jak na auto z napędem na tyły lub na 4 koła przystało miejsce z tyłu ogranicza nieco tunel środkowy z ukrytym wałem napędowym. Na pochwałę zasługują również bardzo wygodne masywne fotele. Deska rozdzielcza jest prosta i ascetyczna i do tego dobrze spasowana. Do wykończenia wnętrza W124 użyto wysokiej jakości materiałów, które doskonale zniosły próbę czasu. Osoby przyzwyczajone do standardów w nowszych auta mogą narzekać na zbyt mały zakres regulacji fotela kierowcy i koła kierownicy, ale to norma w samochodach z tamtego okresu.
Wersje silnikowe
6 października 2017 roku na najpopularniejszym internetowym portalu aukcyjnym było niecałe 200 sztuk Mercedesa W124. Aż 120 egzemplarzy to auta z silnikiem benzynowym, z czego około 15 z nich ma instalację gazową. Samochodów z jednostkami wysokoprężnymi jest tylko 64 egzemplarzy.
Silniki benzynowe
Podstawowe 4-cylindrowe silniki benzynowe w Mercedesie W124 to rodzina M 102. W wersjach 200 i 200 T dostępna jest jednostka 2,0 l (105-109 KM), która rozpędza auto do 100 km/h w 12,6-13 s. Trochę lepsze osiągi gwarantuje motor o tej samej pojemności z mocą 118 lub 122 KM oferowany w odmianach 200 E, 200 TE i 200 CE. W tym przypadku sprint do ,,setki’’ trwa 11,4-12 s. To zdecydowanie za słabe osiągi jak na limuzynę segmentu E, ale dla niektórych parametry oferowane przez najmocniejszą 122-konną wersję będą wystarczające. To absolutne minimum do wyprzedzania w trasie. Bardziej wymagający mają do wyboru jeszcze 132 lub 136-konne warianty 230 E, 230 TE, 230 CE z motorem 2,3 l. W124 w takich odmianach osiąga setkę w 10,6-11,1 s.
Oprócz 4-cylindrowych motorów M 102 dostępne są jeszcze jednostki M 111 o takiej samej liczbie cylindrów. Bazowa odmiana tego silnika ma 2-litry, generuje moc 136 KM i rozpędza auto do 100 km/h w 11,5 s. Oferowana jest w wersjach: 200 E, 200 TE, 200 CE, E 200, E 200 T, E 200 Coupe oraz E 200 Cabriolet. Do wyboru jest jeszcze 2,2-litrowa 150-konna jednostka z rodziny M 111 dostępna w odmianach: 220 E, 220 TE, 220 CE, E 220 T, E 220 Coupe i E 220 Cabriolet. Sprint do ,,setki’’ to w tym przypadku 10,6 s.
Znacznie lepiej do charakteru auta pasują jednak silniki 6-cylindrowe, w tym przypadku ułożone w rzędzie. W ofercie jest między innymi rodzina jednostek M 103, do której zalicza się dwa motory o kilku wariantach mocy. Podstawowy to 2,6 l (116-160 KM) – dostępny jako 260 E i 260 E Lang, a mocniejszy to 3,0 l (179, 180, 188 KM) – oferowany jako 300 E, 300T, 300 TE oraz 300 CE. W przypadku silnika 2,6 l sprint do 100 km/h to w zależności od mocy, nadwozia i skrzyni to od 8,7 do 10,3 s. Wersje 3-litrowe osiągają ,,setkę’’ w 7,8-9,8 s.
Pod koniec lat 80. do oferty dołączyła kolejna rodzina ,,rzędowych szóstek’’ M 104. Najsłabszy silnik z tej rodziny to 2,8 l (197 KM), pośredni ma pojemność 3,0 l i generuje moc 220 KM, a największy ma 3,2 l i taką samą moc ja jednostka 3-litrowa. Sprint do 100 km/h to w przypadku podstawowej odmiany 8,8 s, w dwóch mocniejszych trwa on 7,8 s. Silnik 2,8 l pracuje pod maską odmian: 280 E, 280 E Lang, 280 TE, E 280, E 280 Lang, E 280 T; jednostkę 3,0 l znajdziemy w wersjach: 300 E, 300 TE, 300 CE oraz 300 CE Cabriolet, a tę o pojemności 3,2-litra w wariantach: 320 E, 320 TE, 320 CE, 320 CE Cabriolet, E 320, E 320 T, E 320 Coupé i E 320 Cabriolet.
Najbardziej wymagający mają do wyboru jeszcze motory V8 z rodziny M 119. Jego podstawowa wersja o pojemności 4,2 l i mocy 279 KM na początku była dostępna jako 400 E, a po zmianie nazwy modelu jako E 420. Osiąga ,,setkę’’ w 7,2 s. Mocniejszy 5-litrowy wariant 500 E przed drugą modernizacją generował moc rzędu 320 KM, a po niej w wersji E 500 326 KM. Niezależnie od mocy W124 z 5-litrowym V8 osiąga 100 km/h w 6,1 s.
Jednostki benzynowe niezależnie od mocy i liczby cylindrów to trwałe i ponadczasowe konstrukcje, które osiągają przebiegi rzędu miliona kilometrów. Trzeba pamiętać jednak, że z wiekiem w motorach 4-cylindrowych z rodziny M 102 wymiany może wymagać już łańcuch rozrządu, a w jednostkach 6-cylindrowych M 140 z czasem dochodzi do uszkodzenia uszczelki pod głowica lub samej głowicy. Egzemplarze sprzed drugiej modernizacji mają wtrysk mechaniczny i różnie znoszą zasilanie gazem. Z instalacją LPG lepiej współpracują egzemplarze oferowane już jako Klasa E od 1992 roku.
Silniki Diesla
Mercedes w przeciwieństwie do konkurencji ma bardzo bogatą ofertę silników wysokoprężnych. Najsłabsze (bez turbodoładowania) 2-litrowe jednostki pochodzą z rodziny OM 601. W odmianach 200 D i 200 TD (,,T’’ w nazwie oznacza wersję kombi, a nie obecność turbosprężarki) generują moc 72 KM. Po drugim lifitngu moc tej jednostki wzrosła do 75 KM i była ona dostępna pod nazwą E 200 Diesel. Osiągi to w zależności od nadwozia i skrzyni od 18,5 do 23 s. Nie ma co liczyć nawet na podstawową dynamikę, nie mówiąc już o wyprzedzaniu.
Niewiele lepiej wypada 5-cylindrowa wolnossąca jednostka 2,5-litrowa o mocy 90 lub 94 KM pochodząca z rodziny OM 602, a dostępna w wariantach: 250 D, 250 TD i 250 D Lang. Osiągają one ,,setkę” w 16,5-18,8 s, czyli nadal zbyt wolno by bez stresu przemieszczać się w trasie. Znacznie lepiej wypada doładowana 2,5-litrowa 126-konna odmiana silnika OM 602 (wersje 250 D Turbo, 250 TD Turbo i E 250 Turbodiesel). W tym przypadku pierwsza ,,setka” pojawia się na prędkościomierzu po 12,3 s. Przy współczesnych diesla to wynik słaby, ale w porównaniu do jednostek wolnossących to spory przeskok.
Po modernizacji dostępny był jeszcze jeden doładowany silnik 2,5-litrowy o mocy 113 KM z rodziny OM 605 (wersje E 250 Diesel, E 250 Diesel Lang i E 250 Diesel T). Sprint auta do 100 km/h z takim motorem trwa 15,3 s. Znacznie lepiej wypada wersja 126-konna.
Najbardziej wymagający mają do wyboru jeszcze silniki 3-litrowe 6-cylindrowe w układzie rzędowym. W przypadku rodziny OM 603 jednostka generuje moc: 109, 113, 143 oraz 147 KM. Motor ten oferowany jest w wersjach: 300 D, 300 TD, 300 D Turbo, 300 TD Turbo oraz E300 Turbodiesel i E 300 Turbodiesel T. Jeśli już bierzemy jednostkę 3-litrową to niech to będzie motor z doładowaniem o mocy 143 lub 147 KM, słabsze wersje wolnossące nie mają sensu. Odmiany bez turbosprężarki osiągają setkę w 13,7-15,3 s. Turbodoładowane robią to w 10,5-12,8 s. To parametry znacznie bliższe współczesnym dieslom, przy takich osiągach da się już spokojnie wyprzedzać auta w trasie, zwłaszcza w przypadku 147-konnej topowej odmiany.
Po drugiej modernizacji do oferty wprowadzono też trochę nowszy 3-litrowy silnik OM 606 dostępny w odmianach E 300 Diesel i E 300 Diesel T o mocy 136 KM. Nie jest tak dynamiczny jak wersje doładowane szczególnie przy prędkościach autostradowych, ale jakoś sobie radzi. Pierwsza setka to w tym przypadku kwestia 12,8 s.
Większość dostępnych jednostek wysokoprężnych jest zdecydowanie za słaba do tak ciężkiego samochodu, dopiero turbodoładowane silniki 2,5 i 3-litrowe lepiej radzą sobie z autem. Niestety im wyższa moc tym większe ryzyko awarii. Ze względu na obecność sprężarki i jej wiek, z czasem może wymagać ona już regeneracji. Coraz częściej szwankują też układy wtryskowe, a spod starych sparciałych uszczelek wypływa olej. Pomimo to jednostki te jeżdżą nadal, a większość z nich pokonała przebiegi rzędu 1 czy nawet 2 milionów kilometrów.
Oznaczenia silników Mercedes W124
Mercedes W124 był produkowany w sumie przez 11 lat. Był to jeden z najpopularniejszych samochodów niemieckiej marki, a receptą na jego sukces stała się szeroka paleta silnikowa. Mercedes proponował więcej benzyniaków niż diesli. To jednak diesle cieszyły się szczególną popularnością.
Oznaczenia silników Mercedes W124 – motory benzynowe
- 200 – M102.922 – 4-cylindrowy, 8-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 2 litrów i mocy 105 lub 118 KM
- 200E – M111.940 – 4-cylindrowy, 16-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 2 litrów i mocy 136 KM
- 220E – M111.960 – 4-cylindrowy, 16-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 2,2 litra i mocy 150 KM
- 230E – M102.982 – 4-cylindrowy, 8-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 2,3 litra i mocy 132 KM
- 260E – M103.940, M103.943 – 6-cylindrowy, 12-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 2,6 litra i mocy 160 KM
- 280E – M104.942 – 6-cylindrowy, 24-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 2,8 litra i mocy 197 KM
- 300E – M103.983, M103.985 – 6-cylindrowy, 12-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 3 litrów i mocy 180 KM
- 300 – M104.980 – 6-cylindrowy, 24-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 3 litrów i mocy 220 KM
- 320E – M104.992 – 6-cylindrowy, 24-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 3,2 litra i mocy 220 KM
- 400E – M119.975 – 8-cylindrowy, 32-zaworowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 4,2 litra zbudowany w architekturze V o mocy 279 KM
- 500E – M119.974 – 8-cylindrowy, 32-zaworowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 5 litrów zbudowany w architekturze V o mocy 326 KM
- E36 AMG – M104.941 – 6-cylindrowy, 24-zaworowy, rzędowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 3,6 litra i mocy 272 KM
- E60 AMG – M119 – 8-cylindrowy, 32-zaworowy silnik benzynowy wolnossący o pojemności 6 litrów zbudowany w architekturze V o mocy 381 KM
Oznaczenia silników Mercedes W124 – motory diesla
- 200D – OM601.912 – 4-cylindrowy, rzędowy silnik wysokoprężny wolnossący o pojemności 2 litrów i mocy 75 KM
- 250D – OM602.912, OM605.911 – 5-cylindrowy, rzędowy silnik wysokoprężny wolnossący o pojemności 2,5 litra i mocy 90 lub 113 KM
- 250D Turbo – OM602.962 – 5-cylindrowy, rzędowy silnik wysokoprężny doładowany o pojemności 2,5 litra i mocy 126 KM
- 300D – OM603.912, OM603.913, OM606.910 – 6-cylindrowy, rzędowy silnik wysokoprężny wolnossący o pojemności 3 litrów i mocy 110 lub 136 KM
- 300D Turbo – OM603.960 – 6-cylindrowy, rzędowy silnik wysokoprężny doładowany o pojemności 3 litrów i mocy 147 KM
Układ kierowniczy, układ zawieszenia, układ hamulcowy
Układ kierowniczy auta nie jest zbyt precyzyjny, ale w krytycznych sytuacjach na drodze mimo wszystko umożliwia dobre opanowanie auta. Zarówno w przedni jak i w tylnym zawieszeniu zastosowano układy niezależnych wahaczy. Szczególnie w tylnej osi wahaczy jest naprawdę sporo, ale za to są ponadprzeciętnie trwałe. Największa zaleta zawieszenia tego modelu to rewelacyjny komfort, jego poziom jest tak wysoki, że mógłby zawstydzić wiele współczesnych konstrukcji. W układzie hamulcowym na obu osiach są tutaj tarcze hamulcowe. Samochód był oferowany z napędem na tył lub z napędem 4×4 (wersje 4Matic).
Warianty wyposażenia
Mercedes W124 jak na reprezentanta segmentu E przystało miał wiele ciekawych opcji wyposażenia takich jak: elektrycznie regulowane lusterka i otwierane szyby, szyberdach, klimatyzacja manualna oraz automatyczna, poduszki powietrzne, ABS, wspomaganie układu kierowniczego, elektryczny podajnik pasów (wersje coupe i kabriolet), napęd na 4 koła (odmiany 4Matic), blokada mechanizmu różnicowego tylnej osi, system kontroli trakcji, skórzana tapicerka, drewniane wstawki w desce rozdzielczej oraz inne ciekawe gadżety.
Najczęstsze usterki
Decydując się na Mercedesa W124 trzeba pamiętać o tym, że jego najstarsze egzemplarze mają już ponad 30 lat i bolączki wynikające przede wszystkim z zaawansowanego wieku. Podczas oględzin radzimy przede wszystkim zwrócić uwagę na korozję. Ta może pojawić się na masce, klapie bagażnika, błotnikach, dolnych rantach drzwi pod listwami, a także w okolicach wlewu paliwa. Co ciekawe, najbardziej podatne na rdze są egzemplarze po drugiej modernizacji, czyli produkowane od 1992 roku i oznaczone jako Klasa E. Te cierpią też na problemy z elektryką, znacznie słabsza izolacja przewodów.
Warto zwrócić też uwagę na stan napędu, czy nie ma wycieków, w jakiej kondycji są półosie napędowe, wał napędowy, jego podpora, a także czy w trakcie jazdy nie wyje już tylny dyferencjał. W najbardziej wyeksploatowanych sztukach zdarzają się też problemy z działaniem manualnej skrzyni biegów. Wymiany mogą wymagać już nie tylko elementy mechanizmu zewnętrznego, ale także synchronizatory i łożyska. I tak wytrzymały już bardzo długo. Niektóre automaty również będą wymagały remontu, przejechały bezawaryjnie już przecież ponad 30 lat.
Radzimy sprawdzić też działanie wszystkich urządzeń pokładowych, najczęściej nie działa centralny zamek czy wysuwana antena od radia. Większość awarii da się usunąć przy niewielkich nakładach finansowych. Pomimo wymienionych wyżej usterek nadal zdarzają się egzemplarze w rewelacyjnej kondycji, w których wszystko działa. Ten samochód to legenda niezawodności i komfortu, obecne konstrukcje nie są już tak trwałe.
Bezpieczeństwo
Samochód nie brał udziału w testach zderzeniowych Euro NCAP, podczas debiutu auta organizacja jeszcze nie istniała. Powstała dopiero ponad 10 lat po premierze Mercedesa W124.
Konkurenci
Jednym z konkurentów Mercedesa W124 jest BMW Serii 5 E34. W teorii to ten sam segment, ale w praktyce to zupełnie inne auto. Samochody bawarskiej marki wybierają klienci, których przede wszystkim interesują sportowe osiągi, drapieżny design i agresywny dźwięk silnika. Dokładnie tak jest w przypadku modelu E34. Jego główny cel to dawać radość z jazdy, komfort i niezawodność schodzą w tym przypadku na dalszy plan. Przy okazji klienci otrzymują silniki, które pomimo wysokiej mocy zużywają rozsądne ilości paliwa jak na swoją pojemność. Wady tego modelu to między innymi słaba sytuacja rynkowa i duże trudności ze znalezieniem zadbanej sztuki, korozja i coraz częściej spotykane problemy z równą pracą silnika – parciejące gumowe przewodu oraz uszczelki. Zlokalizowanie źródeł kłopotów i ich eliminacja jest droga i czasochłonna.
Alternatywą dla obydwu aut jest Audi 100 C3, które trzeba pochwalić za trwałe silniki, ciekawy design, ale przede wszystkim za doskonałe zabezpieczenie antykorozyjne. Właśnie tym wsławiło się Audi 100 w latach 80. Na pochwałę zasługuje też nieobecny u konkurencji stały napęd 4×4 quattro. Jego zaletą jest jeszcze solidnie wykonane wnętrze. Do wad trzeba zaliczyć osiągi odstające od rywali, dość ubogą jak na ten segment ofertę silnikowa oraz nie tak bogate jak u konkurentów wyposażenie.
Podsumowanie
Mercedes W124 w późnych latach PRL i po upadku socjalizmu był nieosiągalnym marzeniem wielu Polaków, obecnie takie auto może kupić niemal każdy. Szczególnie z najsłabszymi silnikami wysokoprężnymi lub benzynowymi. Obecnie to samochód dla osób szukających taniego, niezawodnego środka transportu lub dla koneserów, którzy chcą jeździć wygodny klasycznym Mercedesem i doceniają wysoką jakość spasowania wnętrza oraz dobre osiągi topowych wersji 6- i 8-cylindrowych. Nadal wiele części do W124 kosztuje grosze, a naprawy można wykonać samemu w garażu. Wady tej konstrukcji to przede wszystkim korozja nadwozia oraz przewodów elektrycznych w egzemplarzach z końca produkcji.
Narzekać można też na osiągi jednostek wysokoprężny, ale z drugiej trudno oczekiwać cudów od diesli z lat 80. Jeśli diesel to najlepiej doładowany i to 2,5- lub 3-litrowy, choć wolnossące są trwalsze. Trzeba pamiętać też rozciągającym się łańcuchu rozrządu w 4-cylindrowych silnikach benzynowych M 102 i o problemach z uszczelką pod głowicą w 6-cylindrowych motorach M 140 również zasilanych tym paliwem. Ponadto jednostki benzynowe do drugiej modernizacji (rok 1992) słabo współpracują z gazem.
Najtańsze sztuki tego modelu kosztują zaledwie 2-3 tys. zł. Kupowanie auta w takiej cenie to duże ryzyko. Samochody za takie pieniądze mają za sobą wypadki, a żeby odebrać je od kupujących zwykle trzeba przyjechać po nie lawetą. Na rynku jest też wiele egzemplarzy mocno wymęczonych, których doprowadzenie do stanu świetności będzie nieopłacalne. Auto w średniej kondycji uda się już kupić za około 6 tys. zł, najbardziej zadbane sztuki wyceniono na 25 tys. zł lub więcej. Egzemplarze z 6- i 8-cylindrowymi silnikami będą zyskiwać na wartości, więc warto w nie inwestować. Z diesla znacznie trudniej będzie zrobić klasyka, biorąc pod uwagę fakt, że takie sztuki mają za sobą przebiegi rzędu 1-2 milionów kilometrów.
