Segment

F

Typ nadwozia

4-drzwiowy sedan, 2-drzwiowe coupé

Mercedes W140 to następca modelu W126. Pierwsze informacji o nowej generacji klasy podano podczas zamkniętego pokazu prasowego w listopadzie 1990 roku. W marcu 1991 auto zostało zaprezentowane podczas targów motoryzacyjnych w Genewie. Pierwsze egzemplarze przeznaczone na rynek europejski zjechały z taśmy produkcyjnej w kwietniu, a wersje dedykowane na rynek Ameryki Północnej w sierpniu 1991 . Auto było dostępne w dwóch wersjach nadwoziowych: limuzyna (SE/SEL) oraz coupé (SEC/CL).
Prace projektowe nad Mercedesem W140 rozpoczęły się w 1981 i według wstępnych założeń miały doprowadzić do rozpoczęcia produkcji w 1989 roku. Odmiana sedan została zaprojektowana przez Bruno Sacco. W późniejszych wypowiedziach Sacco wyjawił, że projektując nadwozie W140 inspirował się Jaguarem XJ40 oraz BMW E32.
W chwili swojego debiutu Mercedes W140 był jednym z najbardziej zaawansowanych technologicznie samochodów na świecie. W opisywanym modelu niemiecki producent wdrożył wiele innowacyjnych rozwiązań: dwustrefową klimatyzację, system ESP (wprowadzony w 1995 roku w modelu S 600 coupe), boczne poduszki powietrzne, podwójne dźwiękoszczelne boczne szyby, automatyczne domykanie wszystkich drzwi i klapy bagażnika, automatyczne utwardzanie zawieszenia i zmianę czułości układu kierowniczego po przekroczeniu prędkości 160 km/h czy też podgrzewane wycieraczki z czujnikiem deszczu.
Koncern ze Stuttgartu zamierzał wykorzystać w W140 pneumatyczne zawieszenie AIR-MATIC, ale ostatecznie (z powodu niepracowania tej technologii na początku lat 90 XX wieku) zdecydowano się na technologię amortyzatorów hydraulicznych.