Segment

F

Typ nadwozia

4-drzwiowy sedan

E65/E66 to czwarta generacja BMW serii 7, która pojawiła się na rynku w 2001 roku. Stylistyka tego modelu, za którą odpowiadał amerykański designer Chris Bangle spotkała się z bardzo chłodnym przyjęciem ze strony fanów i entuzjastów niemieckiej marki. Zarzucano zbyt dalekie odejście od sportowej tożsamości marki oraz zbyt dużą masywność sylwetki. Szczególnie dużo zarzutów konstruowano pod adresem tylnego pasa w aucie.
Rewolucja objęła nie tylko karoserię, ale również wnętrze auta. To w E65 zadebiutowało umiejscowione na tunelu środkowym pokrętło systemu iDrive, służące do sterowania klimatyzacją, multimediami i komputerem pokładowym. Niestety, tak jak w przypadku karoserii, to rozwiązanie również nie przypadło użytkownikom do gustu. Pierwsza generacja systemu iDrive była krytykowana przez użytkowników za zbyt skomplikowaną obsługę (producent zareagował na te głosy przy okazji liftingu dodając cztery przyciski wokół pokrętła).
Na początku produkcji dostępne były dwa modele 735i o mocy 272 KM i 745i o mocy 333 KM. W 2002 roku do sprzedaży wprowadzono model z przedłużonym rozstawem osi, oznaczony jako E66. Jesienią tego samego roku udostępniono dwunastocylindrowa jednostkę napędową o mocy 445 KM.
W chwili debiutu na rynku, BMW E65 było jednym z najbardziej zaawansowanych technicznie aut na rynku. Na dowód warto wspomnieć o tym, że samochód został wyposażony w zagłówki automatycznie wysuwające się z tylnej kanapy w chwili zajęcia miejsca przed pasażerów. Inny przykład to rotacja kąta ustawienia wycieraczek, dzięki której ich okres przydatności znacznie się wydłużał.
W 2005 roku auto zostało poddana faceliftingowi. Złagodzono wówczas bardzo odważną stylistykę i dodano nowe jednostki napędowe.
Najpopularniejsze usterki BMW E65 to pękające przewody powietrza prowadzące do intercoolera, psujący się system Valvetronic, awarie przekładni kierowniczej oraz szarpiąca skrzynia biegów.