Design Renault Megane II w trakcie debiutu wzbudził wiele kontrowersji. Obecnie samochód na dobre zadomowił się na polskich drogach i pomimo atrakcyjnego wyglądu ginie w tłumie aut. Jest ciekawą, tańszą alternatywą dla japońskich i niemieckich konkurentów. Co warto wiedzieć przed jego zakupem? Czy jest czego się obawiać?
Sylwetka modelu
Renault Megane II sprawdzi się zarówno w roli samochodu dla niewielkiej rodziny jak i auta dla kierowcy. Co dziesiąty egzemplarz tego modelu pochodzi z importu, ale zwykle bardziej zadbane są sztuki kupione w polskich salonach.
Samochód zadebiutował na rynku w 2002 roku, na początku jako hatchback. Rok później w salonach Renault pojawiły się wersje kombi, sedan oraz CC (coupe-cabrio) z elektrycznie otwieranym twardym dachem. W 2004 roku zadebiutowała usportowiona odmiana RS, a w 2006 roku konstrukcja przeszła modernizację. W ramach liftingu przemodelowano między innymi reflektory i tylne lampy. W 2008 roku samochód został wycofany z produkcji, a na rynku pojawił się jego następca – Renault Megane III.
Najtańsze egzemplarze kosztują już około 3 tys. zł. – mają za sobą wypadki i wymagają napraw. Na jeżdżącą sztukę trzeba przeznaczyć co najmniej 6 tys zł – będzie to prawdopodobnie samochód z importu naprawiony po wypadku lub z mocno skręconym licznikiem. Najtańsze sztuki z polskich salonów kosztują niewiele ponad 7 tys. zł – to głównie wersje z bazowymi silnikami. Najdroższe egzemplarze wyceniono na około 20 tys. zł.
Stylistyka i wersje nadwoziowe
Design Renault Megane II w żaden sposób nie nawiązuje do poprzednika. W latach 90. dominowały zaokrąglone obłości, a tutaj mamy do czynienia z dynamicznymi, ostrymi kantami. Najbardziej charakterystyczne elementy karoserii to półokrągła tylna szyba i sylwetka przypominająca żelazko (w wersjach hatchback). W oczy rzucają się również agresywne reflektory (zwłaszcza w odmianach poliftingowych), dzielona przednia atrapa chłodnicy oraz duże logo na przednim zderzaku. Hatchback ma bagażnik o pojemności 330 l, który po złożeniu tylnej kanapy rośnie do 1190 l. W sedanie ma on 520 l, w kombi 520-1600 l, a w odmianie coupe-cabrio od 190 do 490 l.
Wnętrze
We wnętrzu zastosowano materiały średniej jakości, niestety jest tu wiele twardych plastików. Jakość spasowania również trudno nazwać wzorową, jest wyraźnie słabsza niż w konkurencyjnym Volkswagenie Golfie. Skórzana tapicerka dość szybko pęka, a materiałowa jest podatna na zabrudzenia. Z drugiej strony Renault Megane było tańsze od niemieckiego rywala, co częściowo usprawiedliwia braki jakościowe.
Do obsługi urządzeń pokładowych nie można mieć większych zastrzeżeń. Ciekawym gadżetem jest charakterystyczna wajcha hamulca ręcznego – jakby żywcem ściągnięta z kokpitu samolotu. Samochód ma wiele ciekawych schowków, między innymi kieszenie w podłokietnikach drzwi czy skrytki pod dywanikami. Miejsce na tylnej kanapie uzależnione jest od tego, jak daleko zostaną odsunięte przednie fotele. Siedzenia są wygodne, ale siedziska mogłyby być trochę dłuższe.
Wersje silnikowe
Silniki benzynowe
Podstawowy wariant to 1.4 l (82-98 KM). Auto z takim motorem przyspiesza do „setki” w 12,5-13,5 s. Nie ma typowych usterek, ale też nie może pochwalić się zbyt dobra dynamiką. Znacznie lepiej spisują się jednostki 1.6 l (112-113 KM) i 2.0 l (135 KM) – pierwsza zapewnia sprint do „setki” na poziomie 10,9 s, a druga – 9,2 s.
Decydując się na jeden z tych dwóch silników trzeba pamiętać o tym, że dość szybko uszkodzeniu ulega tutaj koło zmiennych faz rozrządu – warto mieć przygotowaną dodatkową gotówkę na jego wymianę.
Osoby lubiące szybką jazdę i wymagające bardzo dobrych osiągów powinny zainteresować się 2-litrową wersją z turbodoładowaniem, generującą moc od 163 do 230 KM. Megane II z takim motorem osiąga setkę w 6,3-8,3 s. Wszystkie silniki benzynowe dobrze znoszą zasilanie gazem. Przy zakupie topowych usportowionych odmian RS należy jeszcze dokładniej sprawdzić wybrany egzemplarz pod kątem powypadkowej przeszłości – większość sztuk ma za sobą poważne przygody.
Silniki Diesla
Podstawowy silnik wysokoprężny to jednostka 1.5 dCi generująca moc od 82 do 106 KM. Najsłabsza wersja rozpędza się do 100 km/h w 14,3 s, a najmocniejsza w 11 s. Najlepiej wybierać możliwie jak najszybszą odmianę – podstawowe nie zapewniają wystarczającej dynamiki, a zużywają podobne ilości paliwa.
Dość szybko wyeksploatowaniu ulegają wtryskiwacze. Zdarzają się też przypadki obracania się panewek. Ten drugi problem spowodowany jest często zbyt rzadką wymianą oleju silnikowego – powinno się go wymieniać co 10-15 tys. km. Jeżeli auto ma być eksploatowane głównie w mieście, lepiej odpuścić sobie zakup wersji 103-konnej, która ma filtr cząstek stałych.
Problemy z układem wtryskowym i panewkami spotykane są również w jednostce 1.9 dCi, w tym przypadku również nie warto odkładać wymiany oleju. Jeśli poprzedni właściciel robił to co 30 tys. km, istnieje duże ryzyko uszkodzenia silnika. Motor 1.9 dCi generuje moc od 110 do 130 KM. Filtra cząstek stałych nie mają wersje 110- i 120-konna. W tym przypadku również warto decydować się na możliwie najmocniejszą odmianę.
Najbardziej udany jest silnik 2.0 dCi (150-173 KM), który zapewnia osiągi na poziomie 8,5-9,5 s do 100 km/h. Ze względu na obecność w topowej wersji filtra cząstek stałych w tym przypadku polecamy jednak tę słabszą wersję. Niestety, egzemplarzy z takim motorem jest na rynku zaledwie garstka, a każda zadbana sztuka to prawdziwa okazja.
Układ kierowniczy, układ zawieszenia, układ hamulcowy
Układ kierowniczy trudno nazwać precyzyjnym, za to zawieszenie zestrojono komfortowo. Renault Megane II w wersjach cywilnych to samochód dla osób preferujących raczej spokojną jazdę, niezachęcający do szybkiego pokonywania zakrętów. Wyjątkiem jest usportowiona wersja RS – ma skuteczniejszy układ kierowniczy i znacznie sztywniejsze zawieszenie. W jego przedniej części zastosowano kolumny resorujące, a z tyłu belkę skrętną. Z przodu i z tyłu są tu tarcze hamulcowe.
Warianty wyposażenia
Samochód był oferowany między innymi w następujących wersjach wyposażenia: Pack, Confort, Luxe, Authentique, Expression, Dynamique oraz Sport Way. Wersja podstawowa była wyposażona między innymi w: centralny zamek, manualną klimatyzację, ABS, stalowe felgi czy elektrycznie otwierane przednie szyby. Najciekawszym elementem wyposażenia podstawowego jest elektryczne wspomaganie układu kierowniczego o zmiennej charakterystyce – opór na kole kierownicy jest dostosowywany do prędkości auta.
W ramach wyposażenia opcjonalnego dostępne były takie gadżety jak: reflektory biksenonowe, elektrycznie składane lusterka, tempomat, nawigacja, klimatyzacja automatyczna, czujnik deszczu oraz zmierzchu, a także karta Hands Free, umożliwiająca bezkluczykowy dostęp do auta.
Można było dokupić jeszcze system kontroli ciśnienia w oponach, ESP, kontrolę trakcji, skórzaną tapicerkę oraz szyberdach. Aluminiowe felgi również wymagały dopłaty.
Najczęstsze usterki
Poza problemami z kołem zmiennych faz rozrządu w motorach benzynowych oraz awariami wtryskiwaczy i obracającymi się panewkami w Dieslach, inne usterki nie są już na tyle poważne. Do wykonania karoserii użyto wielu elementów poszycia wykonanych z plastików – takie posunięcie znacznie ograniczyło korozję, jednak z biegiem lat coraz częściej na progach zaczyna pojawiać się rdza, głównie w egzemplarzach sprzed modernizacji.
W zawieszeniu często zawodzą górne łożyska kolumn resorujących. Nawet po wymianie na lepszej jakości zamienniki czy części oryginalne wystarczają na niewiele. Spotykane są również przypadki uszkodzenia poduszki skrzyni biegów. Wymiany mogą wymagać już elementy metalowo-gumowe, ale zawieszenie i tak jest bardzo trwałe.
Zawodne bywają jeszcze systemy kontroli ciśnienia w oponach oraz bezkluczkowego otwierania i uruchamiania auta – Hands Free. Kapryśna bywa też sama karta służąca jako kluczyk. Z drobnych usterek warto jeszcze wspomnieć o odpryskującym lakierze oraz o szybko wypalających się żarówkach.
Według raportów instytutu TÜV z 2017 roku o samochodach 10- i 11-letnich, Renault Megane III zajęło 78. lokatę na 86 pozycji. To bardzo odległe miejsce, biorąc pod uwagę fakt, że raport dotyczy najmłodszych, a więc w teorii najbardziej dopracowanych egzemplarzy po liftingu. Najlepiej wśród aut klasy kompaktowej wypadła Toyota Corolla, która uplasowała się na 9. miejscu. Najgorszy rezultat uzyskała Alfa Romeo 147, która zajęła 83. lokatę.
Bezpieczeństwo
Renault Megane II zostało przetestowane przez Euro NCAP w roku 2002. Za ochronę dorosłych pasażerów samochód otrzymał 5 na 5 gwiazdek, a za ochronę pieszych 2 na 4 gwiazdki. Kategorii ochrony dzieci jeszcze wtedy nie było. Dwa lata później w testach zderzeniowych wzięła udział wersja z elektrycznie otwieranym dachem CC (coupe-cabrio). Za ochronę osób dorosłych auto otrzymało 5 na 5 gwiazdek, za ochronę pieszych 2 na 4 gwiazdki, a w kategorii bezpieczeństwa dzieci 3 na 5 gwiazdek.
Konkurenci
Renault Megane II konkuruje między innymi z Volkswagenem Golfem V generacji. Niemiecka konstrukcja ma bardziej zachowawczą stylizację, ale lepiej wykończone wnętrze. Układ jezdny Golfa – lekko sztywne zawieszenie, precyzyjny układ kierowniczy – sprzyja dynamicznej jeździe. Samochód jest jednak droższy w zakupie niż Renault Megane II. Kompaktowy Volkswagen ma w ofercie też wiele wadliwych silników, zarówno benzynowych jak i wysokoprężnych. Większość jednostek zasilanych benzyną ma bezpośredni wtrysk, co obniża opłacalność montażu instalacji LPG.
Kolejnym ważnym konkurentem Megane II jest Ford Focus Mk2. Podobnie jak Golf lepiej się prowadzi, ale nieco mniej kosztuje, a jakość wnętrza ma zbliżoną do Renault. Oferuje wiele niezawodnych jednostek napędowych. Niestety, motory benzynowe niezbyt dobrze znoszą zasilanie gazem.
Podsumowanie
Renault Megane II to reprezentant aut klasy kompaktowej. Sprawdzi się zarówno w charakterze auta rodzinnego, jak i samochodu dla singla. Największe plusy konstrukcji to stosunkowo niezawodne silniki benzynowe, niskie koszty zakupu i eksploatacji oraz dobry stosunek ceny do rocznika auta. Dynamiczni kierowcy docenią ponad 200-konne odmiany sportowe.
Wady francuskiego kompakta to przede wszystkim przeciętna jakość wykończenia wnętrza, słabe własności jezdne oraz natłok drobnych, ale uciążliwych usterek. Większość z nich da się stosunkowo tanio i łatwo naprawić. Trzeba pogodzić się też z większą utratą wartości niż u niemieckich czy japońskich konkurentów – po kilkudziesięciu miesiącach używania nie ma szans, że sprzedamy auto po cenie zbliżonej do ceny zakupu.
Z silników benzynowych polecamy wszystkie jednostki, każda z nich współpracuje z instalacją LPG. Decydując się na wolnossące odmiany 1.6 l i 2.0 l, trzeba finansowo przygotować się do wymiany koła zmiennych faz rozrządu. Ci, którzy szukają Renault Megane II z Dieslem, mają do wyboru przede wszystkim wersje 1.5 dCi i 1.9 dCi – jeśli poprzedni właściciel wymieniał olej co 10-15 tys. km, ryzyko obrócenia się panewek jest znacznie mniejsze, ale i tak trzeba liczyć się z nietrwałym układem wtryskowym. Najlepszym wyborem jest wysokoprężny motor 2.0 dCi – na polskim rynku aut używanych praktycznie niespotykany.
Najtańsze sprawne egzemplarze Renault Megane II można kupić już za około 6 tys. zł., a dokładając tysiąc można już znaleźć egzemplarz z polskiego salonu – będzie to jednak auto z jednym ze słabszych silników. Najbardziej zadbane sztuki wyceniono na około 20 tys. zł. Polecamy przede wszystkim auta krajowe – większość egzemplarzy sprowadzonych z Francji ma za sobą poważne przygody.