Wymiana koła to czynność, która w teorii jest prosta, ale w praktyce może sprawić wiele trudności. Nikt przecież nie uczy się tego na kursach przygotowawczych do prawa jazdy. Jednak „złapanie kapcia” jest jedną z najczęstszych usterek, które mogą przydarzyć się na drodze. Warto więc wiedzieć, jak się wtedy zachować.
Współcześni kierowcy uważają, że jeśli mają wykupiony pakiet assistance, to nie muszą przejmować się żadną usterką w samochodzie. To duży błąd, ponieważ w niektórych sytuacjach oczekiwanie bywa zgubne. Warto pamiętać, że do przebicia opony może dojść w niemal każdym miejscu. Nie wszędzie pomoc dotrze szybko i bez problemu. Oczekiwanie może więc trwać nawet 2–3 godziny, a przecież przebicie opony, pod warunkiem posiadania koła zapasowego, nie musi oznaczać końca podróży. Warto zatem wziąć sprawy w swoje ręce.
Po pierwsze: bezpieczeństwo
Jazda z przebitym ogumieniem jest niedozwolona, ponieważ prowadzi do dalszego uszkodzenia opony, a także samej felgi. Zatem od razu po zauważeniu powstałej usterki należy zatrzymać samochód na poboczu lub na innym, możliwie płaskim i stabilnym podłożu. Jeżeli znajdujemy się na autostradzie lub drodze ekspresowej, konieczne jest włączenie świateł awaryjnych i ustawienie trójkąta w odległości 100 m za samochodem (natomiast poza obszarem zabudowanym od 30 do 50 m, a w obszarze zabudowanym nie więcej niż 1 m za autem). W nocy lub warunkach niedostatecznej widoczności należy dodatkowo włączyć światła pozycyjne.
Pojazd powinien mieć zgaszony silnik, wrzucony bieg i zaciągnięty hamulec postojowy.
Dobrym pomysłem na jego dodatkowe zabezpieczenie przed przypadkowym zsunięciem z podnośnika jest wsunięcie pod koła specjalnych klinów, ewentualnie kamieni lub kawałków drewna. Jeśli na wyposażeniu samochodu znajduje się kamizelka odblaskowa, to warto ją założyć dla własnego bezpieczeństwa. Przydać się mogą również rękawice ochronne. Dzięki nim nie pobrudzimy dłoni.
| Oznaczenie miejsca, w którym przebywa niesprawny samochód | |
|
Autostrada, droga ekspresowa
|
Należy ustawić trójkąt w odległości 100 m za samochodem i włączyć światła awaryjne. W nocy lub w warunkach niedostatecznej widoczności dodatkowo włączyć światła pozycyjne. |
|
Droga poza obszarem zabudowanym
|
Należy ustawić trójkąt w odległości 30–50 m za samochodem i włączyć światła awaryjne. W nocy lub w warunkach niedostatecznej widoczności dodatkowo włączyć światła pozycyjne. |
| Droga w obszarze zabudowanym | Należy ustawić trójkąt w odległości 1 m za samochodem i włączyć światła awaryjne. W nocy lub w warunkach niedostatecznej widoczności dodatkowo włączyć światła pozycyjne. |
Po drugie: przygotowanie narzędzi i samochodu
Jeśli nasz pojazd jest odpowiednio zabezpieczony i widoczny dla uczestników drogi, to można przystąpić do wymiany koła. Warto przygotować sobie wszystkie potrzebne narzędzia: podnośnik, klucz do kół, nakładkę zabezpieczającą (jeśli koła mają zabezpieczenie antykradzieżowe) oraz oczywiście koło zapasowe lub dojazdowe.
Wymiana koła – krok po kroku
Niezależnie od tego, czy mamy felgi aluminiowe czy stalowe, to w pierwszej kolejności należy poluzować śruby w przebitym kole. W tym celu dokładnie nakładamy klucz i energicznie przekręcamy go w prawą stronę. Wystarczą dwa obroty. Jeśli śruby są mocno zapieczone, to dopuszczalne jest użycie ciężaru ciała, czyli stanięcie na klucz, warto jednak zrobić to z wyczuciem. W innym przypadku możemy uszkodzić klucz, śrubę, a nawet felgę.
Jeśli śruby zostały poluzowane, umieszczamy auto na podnośniku. Punkty, w których trzeba zamocować lewarek, oznaczone są za pomocą specjalnych wgłębień na podłużnicy. W tym miejscu umieszczamy podnośnik i sprawdzamy, czy stabilnie opiera się na podłożu. Wystarczy, aby przebite koło uniosło się na wysokość 2–3 cm. Czynność tę należy przeprowadzać powoli i dokładnie. Szarpanie i zbyt wysokie podniesienie może doprowadzić do zsunięcia się samochodu z lewarka. Po uniesieniu odkręcamy śruby zabezpieczające felgę.
Warto położyć je w suchym i płaskim miejscu, dzięki czemu unikniemy ich zabrudzenia lub zgubienia.
Koło demontujemy z wyczuciem, bez nadmiernej siły, aby nie spowodować utraty stabilności pojazdu.
Zapas zakładamy na piastę w taki sposób, aby otwory na śruby w kole pokrywały się z otworami montażowymi. Następnie ręcznie wkładamy jedną śrubę montażową. Pozostałe montujemy palcami na krzyż. Po umieszczeniu wszystkich w odpowiednim miejscu dobrze jest wkręcić je dodatkowo kluczem. Zróbmy to precyzyjnie i z wyczuciem. Jeśli śruba stawia opór, nie warto używać dużej siły, gdyż istnieje ryzyko zsunięcia się auta z podnośnika. Po zakończeniu wszystkich czynności powoli opuśćmy samochód na ziemię i bezpiecznie dokręćmy elementy mocujące koło.
Koło wymienione. Co dalej?
Jeśli udało się wymienić koło, to możemy kontynuować drogę. W przypadku koła dojazdowego trzeba jednak dostosować prędkość do warunków drogowych. Jeśli to możliwe, zatrzymajmy się w najbliższym warsztacie wulkanizacyjnym, aby mechanik za pomocą klucza dynamometrycznego dokręcił koło. Standardowo w samochodzie osobowym zalecany moment dokręcenia kluczem dynamometrycznym to 110–130 Nm.
Dzięki temu zyskamy pewność, że koło będzie właściwie przykręcone do piasty.
Przy okazji możemy zlecić naprawę przebitej opony. Jeśli do przebicia doszło w strefie czołowej bieżnika, a powstałe uszkodzenie nie jest duże (do 6 mm średnicy), to istnieje szansa na naprawę opony od ręki.
Nieco inaczej wygląda to w przypadku wymiany przebitego koła na „dojazdówkę”. Tego typu rozwiązanie ma pewne ograniczenia. Prędkość jazdy z zamontowanym na osi kole dojazdowym nie powinna być wyższa niż 50 km/h, a więc warto jak najszybciej dokonać jego wymiany na pełnowartościowe ogumienie.
autofakty.pl radzą:
- Jeśli nigdy nie wymieniałeś koła, to przećwicz tę czynność w warunkach garażowych, by w razie awarii móc szybko i efektywnie zareagować;
- Jeżeli poruszasz się na kole zapasowym, pamiętaj o dostosowaniu prędkości do warunków panujących na drodze lub prędkości określonej przez producenta ogumienia;
- W zależności od miejsca i typu drogi, na której doszło do awarii, pamiętaj o odpowiednim oznaczeniu postoju i ustawieniu trójkąta ostrzegawczego w odległości podanej w kodeksie drogowym.