Nadsterowność to jeden z rodzajów poślizgu, który występuje w czasie pokonywania łuków i zakrętów. W dużym uproszczeniu nadsterowność polega na tym, że samochód skręca mocniej, niż nakazuje mu to ruch kierownicy.
Nadsterowność powoduje, że samochód zbytnio zacieśnia promień skrętu. Przód samochodu kieruje się mocno do wnętrza zakrętu, a tył na zewnątrz zakrętu. W pewnym momencie tył zaczyna wyprzedzać przód pojazdu. Jeśli nadsterowność nie zostanie skorygowana przez kierowcę albo system ESP, samochód obróci się wokół osi kół przednich i wypadnie z drogi.
Do nadsterowności dochodzi w czasie jazdy po łuku, gdy tylne koła tracą przyczepność i wpadają w poślizg. W tym czasie koła przednie mogą zachować pełną lub częściową przyczepność. Nadsterowność jest szczególnie groźna zimą, ale w poślizg można wpaść także na suchej drodze w czasie lata.
Nadsterowność w samochodach z tylnym napędem
Nadsterowność bardzo często występuje w samochodach z tylnym napędem (np. BMW). Do poślizgu dochodzi wtedy, gdy tylna oś, przy wchodzeniu w zakręt, jest niedociążona. Dodatkowym czynnikiem jest tutaj zbyt duża prędkość wchodzenia w zakręt. Rozpędzone koła znacznie łatwiej tracą przyczepność. Nadsterowność jest przyczyną wielu tragicznych wypadków, powodowanych przez młodych kierowców, którzy nie dostosowują prędkości do warunków na drodze. Samochód najczęściej wpada w poślizg, wypada z drogi i uderza bokiem w drzewo. W wielu przypadkach uderzenie powoduje złamanie się auta na pół.
Nadsterowność w samochodach z przednim napędem
Do nadsterowności w autach z przednim napędem dochodzi w dwóch sytuacjach. Pierwsza to konieczność szybkiego wyminięcia przeszkody, znajdującej się na drodze i powrót na właściwy tor jazdy. Przykładem jest test łosia, opracowany w Szwecji, w czasie którego auto jadące z prędkością 65 km/h musi wyminąć przeszkodę i wrócić na swój tor jazdy. Test pokazał, jak wiele aut nie radziło sobie z takim zadaniem (Mercedes A, Renault Kangoo I i II, Jeep Grand Cherokee i inne) i konstruktorzy musieli zmodyfikować ich konstrukcję i wyposażenie. Do drugiej sytuacji dochodzi wtedy, gdy auto ma przeładowany bagażnik, a kierowca musi nagle ominąć przeszkodę na drodze. Wówczas auto najpierw opornie reaguje na ruch kierownicą, a potem jego tył jest nagle wyrzucany na zewnątrz zakrętu. Dodatkowym czynnikiem, wywołującym nadsterowność w przypadku przeładowania tyłu, jest zbyt niskie ciśnienie w tylnych oponach. Nadsterowne bywają także samochody, które mają niewielką długość i krótki rozstaw osi, na przykład niewielkie auta miejskie albo minivany.
Do ochrony przed nadsterownością służy układ stabilizacji toru jazdy ESP (zwany także VSC), kontrolujący ABS i system kontroli trakcji ASR. Jeśli czujniki ESP wykryją wpadnięcie w poślizg spowodowany nadsterownością, przyhamowują jedno lub obydwa koła przednie, wywołując podsterowność.
Jak postępować w razie wpadnięcia w poślizg?
W samochodach, które nie mają ESP, kierowca powinien skręcić przednie koła w stronę, w którą ucieka tył samochodu. W czasie jazdy po łuku w prawo, kiedy tył zaczyna uciekać w lewą stronę, kierowca powinien skręcić przednie koła w lewo. W takiej sytuacji liczy się odpowiedni czas reakcji, prędkość (nie może być zbyt duża) i ruch kierownicą, dopasowany do siły poślizgu. Jeśli będzie zbyt mocny, auto wpadnie w kolejny poślizg. Nie powinno się także hamować.